واقعا حرفت درسته،برای مثال پنجشنبه که من رفته بودم،یه نفر اونقدر بلند و ناهنجار!بود صدای خندیدنش که دیگه اصلا نمیتونستیم دیالوگارو خوب بشنویم...اصلا کل آدمایی که نزدیکش نشسته بودن رو دیوانه کرده بود.درسته که بخشهایی از نمایش یه کم خنده دار بود،ولی خب این رو هم باید در نظر داشت که جایی که هستیم یه مکان عمومیه و باید به دیگران هم احترام بذاریم تا اونا هم بتونن با آرامش نمایششونو ببینن و لذت ببرن نه اینکه کارو برسونیم به جایی که همه تو دلشون به چیزایی!!بگن...

خانم شیدانی شماهم پنجشنبه بودی؟؟
من نزدیک اون خانم بودم، والا حسی که به من دست داد این بود که مشکل داشت، یعنی آدم نرمالی نبود احساس می کنم، وگرنه اصلا اون خنده‌ها (با فرض خنده دار بودن اتفاق) طبیعی به نظر نمی رسید، دیوونه کرد مارو رسما!

پس شما هم بودی پنجشنبه،کاملا درک میکنی چی کشیدیم ما.یعنی اعصابم خط خطی شده بود شدید.حیف که تئاتر بودو سکوت واجب،وگرنه واقعا دلم میخواست بلند یه چیزی بهش بگم نه توی دلم!البته منم مثل شما احساس کردم که واقعا اون خانم حالتاش آنرمال بود.
دیگه چی میشه گفت!!!!!!