نمایش را امشب (شنبه 14 دی) دیدم .
مثل همه کارهای قبلی آقای نعیمی ، احساس دوگانه ای در مورد کار داشتم . از طرفی موضوع و نحوه پرداخت واقعا زیبا بود و از طرف دیگه نوعی شعارزدگی ، سطحی نگری و عدم بینش ناب در متن نمایش به چشم می خورد ... مثلا :
1- صحنه نخست به لحاظ بصری یکی از زیباترین تابوهای تئاتریکال بود که تا به حال دیده بودم . دیزاین زیبا ، عمق صحنه زیاد ، دکور واقعا تماشایی ، ... اما متاسفانه کاربرد همه این المانها در طول نمایش کاملا ضعیف بود . دکور سمت راست که کلا ثابت بود و دکور سمت چپ هم بیشتر در جهت دینامیک بصری تغییر میکرد و کمتر در فضاسازی میتوانست کارآیی داشته باشد .
2- بازی فوق العاده ناب فرهاد آییش ، مسحورکننده بود . اما فاقد کمترین اوج و فرود . به نظر من جاداشت تا این بازی زیبا و بی نظیر با فراز و فرودهایی هنری از یکنواختی خارج شود .
3- متن اثر در برابر کارگردانی اثر یک پله پایین تر بود . اصولا در کارهای قبلی آقای نعیمی هم من این نقیصه را دیده ام که ایشان ، آنقدر که بر خود "اسطوره/ابژه" تاکید میکنند ، بر نقش تاریخی اسطوره/ابژه و ارتباط آن با مخاطب اثر تلاشی نمیکنند و اصولا گاهی احساس میشود که دغدغه نویسنده بیشتر "نامها" است و نه "مفاهیم" و ارتباط آنها با تاریخ . به عبارت بهتر در کارهای قبلی ایشان و از جمله همین کار "سوژه" ناپیدا و گم است .
4- استفاده از موسیقی ... دیدن ادامه ›› و فضاسازی آوایی بسیار جالب و اثربخش بود .
5- بازی ها اکثرا گیرا و جذاب بود و تسلط بازیگران و کارگردان بر جنبه های ویژوآل و فیگوراتیو کاراکترذها بسیار عالی بود .
6- زمان نمایش متناسب و کاملا مناسب انتخاب شده بود .
7- من شخصا لحظه مرگ سقراط را -که طبیعتا لحظه مهمی در اثر است- نپسندیدم .
8- تیغ تیز منولوگ ها کاملا خنتی شده بود و تقریبا هیچ جا ، تاکید لازم بر قطعات منولوگ اتفاق نمی افتاد.

در مجموع بنده کار را پسندیدم ، اما اندکی انتظار بیشتر داشتم . (نمره 70 از 100)