بنده هر سه فیلم اخیر مهرجویی رو بسیار پسندیدم . بدلایل زیر :
1- نقد غیرایدئولوژیک اجتماعی کاریست که کمتر روشنفکر ایرانی در بیان اون موفق ظاهر شده . نقد مدرنیته نه از نگاه سنت که از نگاه پست مدرن (تهران - تهران) ، نقد زندگی شهری مدرن (نارنجی پوش) و نقد سیاست "مدن" معاصر (چه خوبه برگشتی) کاریست کارستان چه از نظر محتوا و چه از نظر فرم .
2- مهرجویی خیلی آرام و بیصدا لذت کمشکش (زجر؟) را در زندگی روزمره ایرانیان دهه 90 به نقد میکشد و به جای پافشاری بر نگاه چپگرایانه سینمای فرانسه یا جذابیتهای بصری راستگرایانه هالیوود ، از نگاه فلسفه غرب ما را به بازتعریف نقش نهادهای نو در جامعه مان دعوت میکند : نهاد شهروند مسئول (در برابر فرهنگ - تهران تهران - در برابر جامعه - نارنجی پوش - و صلح جهانی و آشتی ملی - در چه خوبه برگشتی)
3- نگاه مهرجویی شریف است ، سعی کنیم از زاویه نگاه او به دنیا نگاه کنیم ...