از یه جایی به بعد مطمین بودم یه اجرای زنده نمیبینم، مگه میشه این همه بازی یک دست و فوق العاده و رشک برانگیز؟
نه...غیر ممکنه، حدس میزنم یه نمایشگر بزرگ و تمام صفحه کار گذاشتن و ما داشتیم فیلم اجرا رو می‌دیدیم
لحظه ای نبود که با بازی ها به وجد نیام. پسر دیوانه و بابا شاه بی‌نظیر بودن و کیف می کردم از تماشای بازی شون.
چه صدایی داشتن بازیگر خاتون و اون خانم فرنگی، به به
تیاتر شازده احتجاب جزو کارهای مورد علاقه ی من بود و حالا با این نمایش، اسم افشین زمانی تماشای هر نمایشی رو برای من تضمین می‌کنه.
بنظرم وجود راوی هم لازم بود تا مخاطب یکم نفس بگیره و جا نمونه از ریتم تند کار
طراحی نور و موسیقی هم بسیار بسیار خوب بود و طراحی لباس آدم رو مبهوت می کرد.
تنها نکته ی منفی برای من اون سه پارچه ی سفید بود که میشد ایده های خیلی خیلی بهتری بجاش پیاده کرد.
در شبی که سالن شهرزاد منو حسابی ناامید کرد، شما لذت ناب رو به من برگردونید
خداقوت