من سه بار گفتم چرا، منظورم وقتی هست که اجرا تموم شد و نور اومد، حتی یادمه که چرای اول رو ناخودآگاه خیلی بلند گفتم، چون اصلا دوست نداشتم نمایش تموم شه، دوست نداشتم آدم ها بلند شن، دوست نداشتم بازیگر ها برن، عوضش دوست داشتم ساعت ها بشینم به صدای بارون که میخورد به سقف گوش کنم، بازی شاهکار بازیگرها رو ببینم، از ته دل بخندم، کیف کنم از اونچه که روبروم داره اتفاق میوفته، از جریان زندگی تو اون لحظه لذت ببرم و باهاش همراه شم و در نهایت به خودم ببالم که تو دل تاریکی، من یه دیوونه هستم :)

چرا خانم بدیعی؟ چرا اینقدر کوتاه بود این اثر درخشان؟
۵ ستاره تمام...