راستش حتی تا ساعت ۱۸:۱۸ هم که نشستم رو صندلیم و منتظر شروع اجرا بودم، هنوز مطمین نبودم که این نمایش، نمایش من هست یا نه و کار درستی کردم که اومدم ؟
اما وقتی دکور رو دیدم و اون موسیقی زنده دل انگیز رو شنیدم فهمیدم که انتخاب اشتباهی نبوده
من هیچوقت دانش و سواد کافی برای نقد نمایش رو نداشتم و ندارم و همیشه بسنده کردم به بیان احساسات شخصیم، همون احساسی که منو قانع کرد به تماشای این اثر بیام
در مورد بازی ها تلاش زیاد بازیگران به چشم میومد و از بازی دو بازیگری که مشکل ذهنی داشتن کیف کردم، خانم ایزدپناه هم که حقیقتا نیاز به تعریف من ندارن و سوار صحنه بودن قشنگ و لذت می بردم از دیدن شون.
دکور برای من حس دل انگیز بچگی رو داشت و رسما ذوق مرگ شدم از دیدن ریسه ها
موسیقی هم که بینظیر آقا بینظیر...
اما متن...
آقای صفری عزیز، چرا آخه... چرا اینقدر تلخ؟
بنظرم یه توصیه ی جدی تو صفحه نمایش بذارین تا افرادی که حال روحی خوشی ندارن نیان ... دیدن ادامه ›› به دیدن کار، دیدن قصه یسری جاها واقعا برام سخت بود و سعی می کردم به سقف یا دیوارها نگاه کنم. موضوع انتخابی قطعا متعلق به دوره ی زمانی خاصی نیست و هنوز هم میشه به وضوح تو کل کشور حسش کرد و این پرداخت واقعا مهم و قابل تحسین هست ولی بشخصه از وسطای نمایش منتظر یه راه حل یا ایده بودم براش، میدونی چی میگم... یه اتفاقی که اگر کسی تو سالن بود و همچین تجربه ی مشترکی داشته دلش گرم بشه ازش، نمیگم پایان شیرین نه، ولی این پایان آتشین راستش فقط باعث شد حالم خراب بشه و حس بدی رو تا ساعت ها با خودم این ور و اون ور ببرم.
البته اگر هدف تاثیر گذاری بوده قطعا موفق بودین چون من بعد نمایش رفتم سینما و بین پلان های فیلم هم هنوز داشتم به ملوک فکر می کردم ولی این تاثیر گذاری به چه قیمتی بود آخه؟ دونفری که کنار ما بودن حالشون بد شد و سالن رو ترک کردن. خداروشکر رگه های طنز کار رو اندکی تعدیل و قابل تحمل تر می کردن و برای بودنشون ازتون ممنونم.
خارج از قضاوت شخصیم، نمایش کباب برای من قابل احترام، پویا و کارشده هست و کارگردانی خوب خانم حاجی زینل و متن چفت و بست دار آقای صفری در اولین تجربه‌ی ایرانی، کاملا قابل لمس هست.
براتون آرزوی موفقیت میکنم و بمانند سابق منتظر کارهای بعدی تون میمونم.



پ.ن: چون دیدم جزییات براتون مهم هست و استقبال می کنین از شنیدن شون، خواستم اضافه کنم که از روز سوم به بعد تو نمایش بازیگرها بخصوص اسماعیل هنوز به شب واقعه میگفتن «دیشب» در حالی که چند روز گذشته بود ازش