با وجودیکه دردهای تنهایی و شکنجه های زندانی سیاسی رو به تصویر کشیده بود، ولی نمایش خیلی لطافت داشت !
در مجموع دوسش داشتم و در دیالوگهاش غرق میشدم
هیچوقت در حینِ نمایش مراقبه نکرده بودم و امروز در دقایقِ اندکی که به انفرادی درون رفتم، مراقبه ای دلچسب رو تجربه کردم ?

دست مریزاد سجاد افشاریانِ عزیز ...
علی هم در سرش انقلابی بپا شد که سال ۵۷ جلوش یه پاکت سیگار ببشتر نیست ???