یه کار پرتوان و پرانرژی بود ! اگر هدفِ کارگردان این بود که مغزمون ارور بده که رسالتش رو انجام داد !
عین بچه‌ای که توی جنگل گم شده، به همه صحنه و بازیگرها و اکت‌ها دقت می‌کردم ! از انجیل و مسیح یهو وسطِ تعزیه ، بعد پرت شدم به فوتبال بعد دختر آوازه‌خوان و رقاص ، بعد یهو مرد گاوچران و کفش‌های لنگه به لنگه و ... تهش هم هیچکدوم از این خزعبلات نسخه‌ی اصلی نبود که نبود ... فقط من بودم که مغزم رگ به رگ شد ?
راستش کار پرهجمه‌ای بود که خیلی فهمش نکردم ولی ازش بدم نیومد ? نه اینکه بخوام دوبار ببینمش ولی از اینکه دیدمش پشیمون نیستم ! پر رمز و راز بود برام ! موزیکش و نگاه‌ها بهم وهم می‌داد و حسِ اسکیپ‌روم ژانر هولناک داشتم و بهم خوش می‌گذشت?
یه لذتِ بیکران دیگه هم این بود که بعضی از دوستانِ نادیده‌ی تیوالی رو دیدم و از گپ و دیدارشون کِیف کردم ??
خلاصه که خدا قوت ... مانا و درخشان باشید ?

بالاخره تصمیم گرفتم برم ارور رو ببینم
«قابل توجه دوستانی که توصیه کردن»
اگر خوشم نیاد پول و وقتم رو تا با ضرب و زور ازتون نگیرم، آروم نمیگیگیرم ?
گفتم که گفته باشم ... نگید نگفت ??