در تمام طول اجرا گوش ها و چشم هایم معطوف به چیلیک چیلیک و صفحه نمایش دوربین یه عکاسی بود که ردیف های پایین ترم نشسته بود.
حالا با چیلیک چیلیکش یه جوری کنار میومدم ولی لامصب دیگه چرا بعد هر عکس اونو چک میکنی؟؟؟ بفرض عکس خوبی نیفتاده، از منظره و گل و درخت و کوه که عکس نمیگیری که بگی ثابت هستن مجدد بگیرم. صحنه نمایشه دیگه . حرکت میکنن. خوب یا بد همینه دیگه.
من که لذت دیدن نمایش رو از دست داده بودم.فقط مثل همیشه طرف رو نشون کردم، منتظر بودم نمایش تمام بشه برم سراغش.
که همینکارو هم کردم.
و هرچی میتونسم بهش غر زدم که با کارات نزاشتی لذت ببرم از دیدن نمایش.
بعدش پیش خودم گفتم اینجور فایده نداره. باید به گوش کارگردان هم برسونم. پرسون پرسون تا ایشون رو پیدا کردم. و موارد رو به ایشونم گفتم.
از حق نگذریم خیلی محترمانه برخورد کردن و کلی عذرخواهی کردن و حتی گفتن یه شب دیگه مجدد بیا. و گفتن متاسفانه عکاس دست سالن هست و از اختیار ما خارجه ولی اعتراضتو به گوش سالن میرسونم