ماکیاولی عبارتی دارد به این مضمون هیچ موردی باریکتر و حساستر و مشکلتر از آن نیست که در روندی اصلاحات و نو آوری پدید آورید که با اعتراض و مانع تراشی روبرو شوید که امری است طبیعی پایان نقل قول در نمایش هم ما گهگاهی چنین مشاهده می کنیم که نشان از شجاعت و جسارت کارگردان است مثل نمایش هیولای چوبی که به نظر این حقیر امتیازات این نو آوری است آن هم در عالم سو رئال که به جرات مضاعفی نیاز دارد . بر عکس نقد بی جای استادانی که از توبره انقلاب بیرون آورده شدن و دایه متولی تئاتراین مرز و بوم را یدک می کشند . من نمایش را دیدم بدلم چسبید به چند دلیل متقن .
اول کلاژهای هماهنگ و حساب شده و روتینگ که از بیرون رهبری می شد مثل یه رهبر ارکستر .
دوم جدیت بازیگران که در حد قابل قبول ... دیدن ادامه ›› بود .
سوم موزیک انتخاب شده که بجا و درست روح بخش بود . .
چهارم غالب بودن بازیها نسبت به دیالکها .
پنجم روندی معقول در راستای کل داستان که همان تئاتر درمانی بود با تشرهای لازم و ضروری روانکاوانه از بیرون صحنه .
شیشم تمرکز و شناخت بازیگران از متن نمایش که موضوع کلیدی هر کار خوبی است .
هفتم خروجی کار که واقعا به معنایش نمایشی آوانگارد می باشد .
هستم ..........
حال که حسنش گویی عیبش بگو .
اول دیالوگ‌ها تا حدودی فاقد ظرافت و استحکام نمایشی بودن .
دوم در کل بازیگران زن نیاز مبرمی به تمرینهای تنفسی صحنه دارند . مثل شناگری که در زیر آب به مهندسی مقدار حجم اکسیژن ریه اش مبادرت می کند .
سوم در نمایش معمولا به جای اشک ریختن زیباتر است که به انتقال اندوه اقدام نمود . آن هم با تغییر لحن و کلام .
چهارم خشونت در تئاتر نمادین است تا اجرای عمل . چون ممکن است به بازیگر صدمه وارد کند .
در پایان برای اجرای خوبتان با کمترین امکانات ممکن که به روایتی مظلوم وار بوده و گرمی و علاقه تک تکتان به اجرا رونق داده بود تبریک گفته و برایتان آرزوی موفقیت دارم . در ضمن حرفی با کارگردان دوست گرام به نو آورید ادامه بده که هیچ تغییر بدون ریسک میسر نخواهد شد هر چند مورد غضب و زیر ضرب تا بجای عده ای اندک انگشت شمار خود شیفته قرار بگیری . خسته نباشید مهدی غلامی .
از خود راضی قرار بک