آهواره میبرتمون تو یه فضایی که قبلا تجربش نکردیم. از نور برامون میگه ! از اینکه تا وقتی توی نور باشی ؛ هستی. هستن به معنی بودن ، وجود داشتن، زنده بودن . و اینکه ما چی هستیم بجز خاطرات ؟ وقتی خاطره‌مون باشه مام هستیم! تئاتر این اجازه رو به همه -زنده و مرده- میده که خاطراتشون مرور شه و "باشن" ! مام تماشاگر همین خاطراتیم . هرچی قدرت تخیلمون قویتر باشه شاید بیشتر غرق بشیم تو این نمایش.طراحی صحنه‌ی مینیمالش ذهنمونو آزاد میذاره برای پرواز کردن و تصور.
در هم آمیختن افسانه‌ها و واقعیتها دربستر قصه‌های آدمهایی که تو نورِ تئاتر زندگی میکنن جوری که مرز خیال و واقع رو نمیشه تشخیص داد ویژگی خاص این نمایشه...
من قبلا دوتا نمایش از جناب احسان گودرزی دیده بودم که مونولوگهای درخشانی بودن و واقعا دوسشون داشتم. فضای ذهنی عجیب غریبش رو میپسندم و از تماشای کاراش همیشه لذت میبرم.