سلام
عیب می جمله چو گفتی هنرش نیز بگو﴿سلطان الشعرا) برعکس اول حسنش را یاد می کنم: شوربختانه کردی نمی دانم اما به قاعده حرکات و سکنات بازیگران و لحن و متن جاری نمایش درک مکفی از دیالوگ هایش داشتم. بازی با رنگ و لباس , گلچین لحظاتی از تک ترانه های برجسته شده در ذهن مخاطب , عناصر فانتزی صحنه ها , بازی های دو به دو توزیع شده در بیشتر بازیگران کم سن و سال, بازیادآوری و بهره گیری از جلو های شروع و هدف گذاری بازی های دهه ۹۰ ای سگا, استفاده از تک سکانس های مشهور همگی در قوت اثر و کارگردانی مشهود بود. اما:
یرما خود پیامی و کارکردی مشخص و شفاف دارد و نیازمند به بسط چندین باره ندارد و به گمانم استقبالی که بخصوص در نوجوانان و جوانان مشتاق در سالن مشاهده می شد نه برای خط داستانی و محتوی نمایش تاحدی مغشوش بل به جهت ویترینی از رقص جمعی و شادی و شیطنت و نمود سرزندگی سرشار در این تیاتر بود که در سر جای خودش و در نمایش های موسیقایی البته کم اما حداقل گهگاهی از دیگران دیده ایم.