سلام
شوربختانه با آثار جناب احمدی آشنا نبودم و سپاس فراوان که سلیمانی عزیز این مجال را برایمان فراهم آورد. می توان چند بار نمایشنامه را خواند و گریست اما نمایش آن شور و دغدغه و اضطراب را با همه زحمت عوامل ، به گمانم به هیچ روی نتوانست متجلی سازد. دوست داشتم که نمایشی باشد که باری دیگر در وسط هفته در تنهایی بازهم ببینم و بتواند رنجمان را از این هستی که هزاران سال است مهر سکوت بر لب زده ،فریاد‌زند.