با نام و یاد حضرت حق
کم کم داشتم امیدم را از حافظ از دست می دادم و حسرت نمایش هایی چون وقتی ما مردگان بر می خیریم، ناسور ، اسپانیش آنسامبل یرما و در بارانداز بر دلم‌مانده بود که حالا نمایشی درخور این سالن باز به میدان آمد.به لطف قطعا متنی قوی از شیفر- که حالا علاقه مند شدم نمایشنامه را بیابم‌که ظاهرا سال هاست تجدید چاپ نشده- و جسارت ستودنی کارگردان جوان در اجرای نمایشی که فقط ۱۲۰۹ اجرا در برادوی رفته.
اما بعد. نورپردازی قوی، بازی های منسجم و در خدمت متن گروه که قطعا از ایشان در آینده بیشتر خواهیم دید و اکسسوار ماسک بسیار جذاب و حتی رورانس حرفه ای ،همگی در کنار قلم قدرتمند شیفر در خیال پردازی از یک واقعه راستین شما را دعوت به تماشای نمایشی دلچسب می کند که اگر شرایط کرونایی نبود حتما حداقل بار دوم را تجربه می کردم.فقط یک نکته که گمان می کنم کارگردان ترجیح داده نمایشی کوتاه تر بسازد و بسیاری از اکت ها را با دیالوگ خالی بگنجاند به گمانم از زیبایی اثر کاست.
پی نوشت: ردیف دوم و شاید سوم بهترین دید را دارد و من به اشتباه غافل از عناصر صحنه ردیف اول باکس سی را گرفته بودم.
پی نوشت دوم. مطلع شدم فیلمی از این اثر هم هست اگر عزیزی سایتی برایش می داند اطلاع دهد.