پروینی که نبود
سلام
بیش از همه باید از نمایشنامه جناب کیانی خرده گرفت که مسبب نمایشی ناجور برای شخصیتی کم نظیر در تاریخ معاصر شده است. البته واضح است که نمایشنامه مجبور به پرداختن تمامی زندگی یک سوژه نیست اما آیا واقعا همان هایی که نشان داده شده نقاط روشن و برتری شاعر در زندگی کوتاه و پر بارش بود؟ پرداخت مفصل به یک واقعه شخصی و نادیده گرفتن آن همه برجستگی ها در قیاس با عمر کوتاه پروین آیا درخور اعتنا نبودند؟ چگونه است که فردی که با دهخدا و نفیسی و بهار و اقبال آشتیانی و ازین دست نشست و برخاست داشته اما در سه ساعت نمایش فقط چند ثانیه ازیشان سخنی هست؟ فردیکه در کودکی شعر می سروده و هماره دانش آموز نخست بوده و در دبیرستان تدریس هم مینموده آیا در حد چند دقیقه نمی باید به این ها پرداخت که الگوی خوبی برای جوانان است که در جستجوی هویت از دست رفته شان می باشند؟ عبور سرسری از اعلامیه پروین و در عوض مطرح کردن زن دوم پدرش منطقی و به جا بود؟ کش دادن موضوع ازدواج ناموفقش در حالیکه خود پروین درباره آن خیلی تمایل به صحبت نداشته جایگزین خوبی برای نشان ندادن افکار یکی از معماران اندیشه و تاریخ معاصر این مرز و بوم بود؟
صد حیف که نمایش هایی اینچنینی بایستی کارکردی می داشتند که پس از دیدنش باعث خواندن و تامل بیش تر در افکار شاعر شوند که نشد.
نقطه قوت کار اجراهای کامل خانم ندایی و آقایان زندگانی و یحیوی بود.