سلام
چون در روزهای آخر این نمایش به تماشا نشستم فرصت شد نظرات همه را بخوانم( هنوز با انتخاب «خواندم» همدل نیستم اما نظرات را تک تک خواندم و بهره فراوان بردم) پس سعی می کنم سخن به تکرار نیاورم. همیشه در تصورم آن حادثه برخورد شهاب سنگ در ۶۵ میلیون سال پیش را به یاد می آورم آن زمان که به برکنده شدن نسل جانوران گونه گونی منجر شد. در تخیلم آن زمان را پیش چشم می آورم که چگونه سراسیمه جانداران درمانده و مستاصل از بیم جان خویش می گریزند و خدایی نیست پناهشان دهد سهل هست هنوز حتی خلیفه اش بر زمین تکامل نیافته تا دست یاری بدیشان دهد. به زعم من شرور گزاف همیشه گریبانگیر همه ساکنین کره خاک بوده اما کمتر مکنونات زبان بستگانش انعکاس یافته. از دید‌من به جز جانداران حتی مواجهه اجسام بی جان با حوادث این جهانی قابل یادآوری است. خانه ها و دیوارها و خیابانها و رود و مدرسه را تصور می کنم که در بحبوحه یورش سهمگین توپ و تانک با صبوری نظاره گر بودند و غمزده و صم‌بکم، سایه سنگین‌ سیاهی و‌تباهی را به دوش می کشیدند.نالان که چرا با ما آن‌می کنید که نباید و‌نشاید. چرا از ما نیز نظری نمی خواهید. مگر ما هم بخشی از داستان شما نیستیم؟ مگر در کنار هم زیستن را تجربه نمی کنیم؟ این نمایش را شروع خجسته ای بر نگریستنی دوباره و دیگرگون به زمین و زمانه مان می دانم.
خدا قوت و ایام به کام