«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
سلام
اولین بار بود که سکوت مطلقی در سالن اصلی شاهد بودم. جان شما تا لحظه آخر دعا می کردم کسی خاصه آنانی که از مشتریان دایمی تیاتر نبودند این سکوت زیبا را که تنها در سمندریان تجربه کرده بودم نشکنند. عجب بختیار بودم که با چنین تماشاگرانی همراه شدم.
در اکثر نمایش های خوب سالن اصلی حتی چند صندلی ای خالی می ماند شاید به دلیل ترافیک و غیره اما دیشب همه آمده بودند. چه اشکال دارد وقتی نمایشی به سبب بازاریابی دهان به دهان بر خواستارانش بیش از پیش افزوده می شود دوباره و چند باره تمدید شود؟ اثری که حال مردم را خوب می کند و به قول دکتر قمشه ای چند بار خواندن یک کتاب خوب بر خواندن کتاب های متنوع اما ناخوب ارجح است.
پی نوشت:
به سبب مشغله فراوان این روزها اصلا نوشته ای از عزیزان نخواندم چه از اجرای ایرانشهر چه سالن اصلی. چون باور دارم دیگران به قدر کافی گفته اند نیاز به قلمفرسایی من نیست.
سلام
خرسندم که صندلی های خالی زیادی همکنون برای فروش هست و تازه راه زیادی تا ۲۵ مرداد مانده.
این یعنی اینکه عرضه همسنگ با تقاضا تنظیم شده و راه بر بازار سیاه و بی انصافی ها و آزردگی ها بسته می شود. البته شنیدم که بعضی هنرمندان مخصوصا میزان عرضه را طوری تنظیم می کنند که همواره جمع مشتاقان عطشناک باشند و اتمام زود هنگام صندلی هایشان را به رخ رقیبان بکشند. دورباد چنین تفکری از گروه های نمایش و موسیقی. باور بفرمایید در فقره جناب شجریان هم اگر چند نوبت بیشتر و در چند شهر اجراها تکرار شوند تعادل حاکم می شود و این هیج از ارزش هنر ارایه دهنده نمی کاهد که صندلی ها اجرایش صددرصد فروش نرود و متقابلا صندلی خالی هم نشان از بی هنری عرضه کننده نیست. امیدوارم همین رویه برای پلاس پلاس به توان دو پیش آید. حضور هر گروهی در هر سالنی نه لازمست و نه نتیجه بخش اگر ملاک فقط در انتخاب سالن نیازمندی و تناسب با کار باشد و نه جذب مخاطب. در این صورت است که عرصه ای فراخ برای تمدید کافی اثری فراهم می آید و سالن های کم رونق نیز تحرکی فزاینده می یابند.