درهم‌ریختگی و فروپاشی مرحله‌به‌مرحله‌ی مرزهای خاطره و لحظه، گذشته و اکنون در روندی تکوینی به منظور خلق نوعی واقعیّت جنون‌آمیز یا جنون واقعیّت‌نما پدیده‌ای است که در سالگشتگی شاهد آن هستیم. وجه استعاری کار، که از نام بامسمّای آن در کنار کلیّت اثر استباط می‌شود، این است که درست مطابق داستان و روند آن، انسان‌ها، افکارشان، روابط‌شان و زندگی‌شان با گذر سال‌ها، با سالگشتگی، تغییر می‌کنند و آن‌چه امروز مرز می‌پنداریم، در آینده فروپاشیده‌اش خواهیم یافت.


بخشی از یادداشتم بر «سالگشتگی»:
http://cinephilic.blogfa.com/post/63