تک‌پرده‌ای بودن نمایش‌نامه، و محدودیّت فضا، یعنی صحنه مهیّاست تا بازیگران قدرت‌نمایی کنند. اگر بازیگران نقش‌های‌شان را دقیق ایفاء نکنند، انرژی نگذارند، و از پتانسیل‌های صحنه استفاده نشود، از آکسسوار بازی گرفته نشود، نتیجه، با کمی سخت‌گیری، می‌شود تصادف... به کارگردانی آقای امن‌پور.


بخشی از یادداشتم بر «تصادف قطار پنج و بیست و پنج دقیقه»:
http://cinephilic.blogfa.com/post/55