تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 05:42:09
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
راستی! گروه همیاری عزیز، محلّ اجرای این تئاتر تالار اندیشه‌ی حوزه‌ی هنری است.
خیابان سمیّه، قبل از تقاطع با پل حافظ، حوزه‌ی هنری.
خیابان سمیّه، قبل از تقاطع با پل حافظ، حوزه‌ی هنری.
گروه همیاری (support)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
گروه همیاری @wall_assistants #75: محمد عمروآبادی
با سپاس از شما، محل اجرای نمایش اصلاح شد.
۰۵ مهر ۱۳۹۲
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
این که بخواهیم تئاتری راجع به جنگ بسازیم، حتماً نباید محلّ رخ دادن اتّفاقات‌مان خرّم‌شهر باشد. لزومی ندارد از آهنگ «خاک سرخ» استفاده کنیم. نباید عکس شهدا را در قطع بزرگ بیاوریم روی سِن. پوکه‌ی گلوله و خمپاره حتماً نباید صحنه‌مان را پوشانده باشد. روی سِن بردن هر کار بی‌کیفیّت و ضعیفی، به اسم «ارزشی» و «آیینی»، شأن تئاتر ارزشی و آیینی را پایین می‌آورد. کاش آقای پارسایی این را متوجّه شود. کاش آقای پارسایی دست از تئاتر بشوید! مدّتی به خودش استراحت بدهد! و تشریف ببرد همین تئاترهای ده‌دانه‌یکی‌خوبِ تئاتر شهر را ببیند، شاید خلّاقیّتش تکانی خورد و ذرّه‌ای جُنبید. شاید اثر بعدی‌شان را توانستیم تحمّل کنیم و رغبت کردیم که پای دیدنش پول بدهیم. امّا فعلاً من تصمیم گرفته‌ام اگر مثل سردار مهر و ماه و این اجرا، اجرای بعدی، بلیت رایگان و مهمان ویژه هم داشتم، به دیدن کار ایشان نروم.
از یادداشتم راجع به این نمایش:
http://cinephilic.blogfa.com/post/51
از یادداشتم راجع به این نمایش:
http://cinephilic.blogfa.com/post/51
زهرا غیاثیان، علی اژدری، Fahimeh Moussavi، غزاله کهن دل، بیتا نجاتی، شکوه حدادی، بهرنگ و حامد امیدی این را
خواندند
قبول دارم لحنم تند بوده، امّا این لحن را راجع به تئاتری ضعیف‌تر از اجرای پریشب به کار نمی‌بردم «اگر» سوژه‌اش چیز دیگری می‌بود.
تئاتر آیینی ساختن و اجرایی راجع به دفاع مقدّس روی سِن بردن، مسئولیّت می‌آورد. سنگین است!
توی کشور ما که هزار و یک جور سازمان و نهاد، اجراهای دیگر (غیر از آیینی و -اصطلاحاً- ارزشی) را رصد می‌کنند، از فیلتر می‌گذرانند، تحت نظر دارند، و جرح و تعدیل و کنترل می‌کنند، هیچ جایی نیست که به تئاترهای آیینی و ارزشی دقّت داشته باشد. همین می‌شود که هر شخصی، هر اجرایی، هر چند ضعیف و شکسته‌بسته را روی سِن می‌آورد و اسمش را می‌گذارد آیینی! یا ارزشی!
در چنین وانفسایی، ما، مخاطبان، باید جبرانِ تیزی تیغِ ممیزی که راجع به این تئاترها وجود ندارد را بکنیم!
باید بگوییم «کارِ بی‌کیفیّت ... دیدن ادامه ›› راجع به خون‌هایی که داده‌ایم نمی‌خواهیم!».
درست است که حقّ من، دیدن تئاتری بهتر بود. امّا بیش و پیش از من، این، حقّ آن شهداء بود که عکس‌شان روی صحنه‌ی تئاتری با کیفیّت بالاتر قرار بگیرد.
با امتنان.
(کامنت پیشین پاک شد تا از این جا به بعد، اضافه شود).
در مورد این که فرمودید لحنم شبیه خصومتی شخصی بود، فرمایش شما تا حدّی مقبول است. من نسبت به آقای پارسایی «حسّاس» شده‌ام. امّا هنوز کار به «خصومت» نکشیده است.
نمی‌دانم شما «سردار مهر و ماه» را دیدید یا نه. (سال گذشته، فکر می‌کنم بهمن ماه، در تالار وحدت اجرا شد.)
اجرایی راجع به عاشورا و امان‌نامه‌ی شمر بن ذی‌الجوشن برای ابوألفضل العبّاس بود. کار، چیزی بود کمی از «من که دا نیستم» بالاتر ولی بسیار سطح پایین و شلخته.
آن اجرای ضعیف و این اجرای بد، هر دو باعث شده‌اند من روی آقای پارسایی حسّاس شوم.
سوژه، حُرمت دارد. کاش آقای پارسایی حرمت سوژه‌هایش را بیشتر نگه دارد.
تئاتر آیینی ساختن و اجرایی راجع به دفاع مقدّس روی سِن بردن، مسئولیّت می‌آورد. سنگین است!
توی کشور ما که هزار و یک جور سازمان و نهاد، اجراهای دیگر (غیر از آیینی و -اصطلاحاً- ارزشی) را رصد می‌کنند، از فیلتر می‌گذرانند، تحت نظر دارند، و جرح و تعدیل و کنترل می‌کنند، هیچ جایی نیست که به تئاترهای آیینی و ارزشی دقّت داشته باشد. همین می‌شود که هر شخصی، هر اجرایی، هر چند ضعیف و شکسته‌بسته را روی سِن می‌آورد و اسمش را می‌گذارد آیینی! یا ارزشی!
در چنین وانفسایی، ما، مخاطبان، باید جبرانِ تیزی تیغِ ممیزی که راجع به این تئاترها وجود ندارد را بکنیم!
باید بگوییم «کارِ بی‌کیفیّت ... دیدن ادامه ›› راجع به خون‌هایی که داده‌ایم نمی‌خواهیم!».
درست است که حقّ من، دیدن تئاتری بهتر بود. امّا بیش و پیش از من، این، حقّ آن شهداء بود که عکس‌شان روی صحنه‌ی تئاتری با کیفیّت بالاتر قرار بگیرد.
با امتنان.
(کامنت پیشین پاک شد تا از این جا به بعد، اضافه شود).
در مورد این که فرمودید لحنم شبیه خصومتی شخصی بود، فرمایش شما تا حدّی مقبول است. من نسبت به آقای پارسایی «حسّاس» شده‌ام. امّا هنوز کار به «خصومت» نکشیده است.
نمی‌دانم شما «سردار مهر و ماه» را دیدید یا نه. (سال گذشته، فکر می‌کنم بهمن ماه، در تالار وحدت اجرا شد.)
اجرایی راجع به عاشورا و امان‌نامه‌ی شمر بن ذی‌الجوشن برای ابوألفضل العبّاس بود. کار، چیزی بود کمی از «من که دا نیستم» بالاتر ولی بسیار سطح پایین و شلخته.
آن اجرای ضعیف و این اجرای بد، هر دو باعث شده‌اند من روی آقای پارسایی حسّاس شوم.
سوژه، حُرمت دارد. کاش آقای پارسایی حرمت سوژه‌هایش را بیشتر نگه دارد.
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۸,۰۰۰ نفر
+۲۶,۷۴۰ برنامه
+۷,۷۷۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۵,۰۶۴ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
