این فیلم را امشب در کنار دوست عزیزی دیدم....همان چند دقیقه ی اول که گذشت با خود گفتم نیما ! کار تمام است ! خودت را آماده کن که چنددقیقه دیگر باید به نشانه اعتراض سالن سینما آزادی را ترک کنی !
هر چه جلوتر رفت با رشد و پرورش شخصیتها، فضای گنگ اولیه کم کم رنگ بهتری بخود گرفت !
دست آخر کارگردان جوانی را تحسین کردم که بازیگران اسم و رسم داری را چنان به کار گرفت که 180 درجه با آنچه در ذهن بینندگانشان نقش بسته بود، متفاوت باشند و این دلیل آن بی علاقگی دقایق اول بود !
لذت بردیم از بازی و موسیقی شاد و لباس های رنگارنگ و فضای باز (خداراشکر!) سینما و همه ی بدعتهای زیبا و جالب مانی جان حقیقی !

زنده باد !