به نکات قابل توجهی اشاره فرمودید . موافقم که دیدن دوباره کار بسیار میتونه موثر باشه.
اشاره کردید که در هیچ کجای نمایش چشمه یا رودی دیده نشد. فکر میکنم این موضوع عامدانه و به منظور ارتباط برقرار کردن مخاطب با قوه تخیل خودش و درک تخیل کاراکترهاست.
چرا که مرد روبروی تلوزیون و زن به منظره پشت در خونه ش خیره می شدند و به فکر فرو می رفتند. پس شاید ماهیگیر بودنشون و دنیای اطرافشون هم در همین افکار شکل گرفته و وجود خهارجی نداشته باشه. شابد اون ها خالقانی بودند در حال آفرینش محیط اطراف خودشون و دنیاهای دیگری که خبر از وجودشون نداریم و رودخانه و ماهیگیری مصداقی از امد و شد زندگی و روزمرگی ایه که هم در تیزرها دیدیم و هم در حرکات زن و مرد بارها نظاره ... دیدن ادامه ›› گر بودیم:
مرد هر روز با بی حوضلگی در خراب شده کمد رو کیپ می کرد... و زن مثل یک روبات مشغول انجام کارهای روزمره ش می شد و با انجام هر کدوم زنگ بالاش رو به نشانه تیک زدن و تموم شدن به صدا در میاورد...

دقیقا در نیمه نمایش اگر یادتون باشه رضا بهبودی دستش رو بالا می بره و با حرکت دست شبیه به رهبر ارکستر همه صداهایی که مدام در حال اوج گرفتن هستند رو قطع میکنه. میتونیم تصور کنیم در اون نقطه جلوی تصورات و صدای سمفونی تخیلی خودش رو گرفته و از اون لحظه به جهان بینی اصلی رسیده. در اون صورت کاراکتر زن محکوم به تخیلی بودن هست و رضا بهبودی انتخاب میکنه که تخیلش رو در مورد اون ادامه بده. آینه های روبرو هم دوباره اینجا نمود پیدا میکنن چرا که رن همچنان در حال ادامه تصوراتش از بهبودی هست و ما نمیدونیم که چطور میشه یک تصور غیر واقعی در مورد یک پدیده خیالی بتونه فکر کنه. برداشت من اینه که این ماییم که به تصور زن حیات میبخشیم. چون ما داریم بهبودی رو میبینیم . و بهبودی جایی رو به تماشاگر شروع به دیالوگ گفتن میکنه و آینه روشویی هم که ساید تماشاچی هست... تا ابد میشه این لوپ رو ادامه داد و بنظرم تصویر زیبای روی بروشور به اندازه کافی گیرا هست و بالطبع بی نهایت برداشت از این نمایش میتونه وجود داشته باشه.

بله به نکته جالبی اشاره کردید که رضا بهبودی دیالوگ می گوید اما یادمه که زن هم به زبان آلمانی روبرو تماشاچیان صحبت کرد که اینم میتونه دلیل بر تخیلی بودن مرد باشه و فکر میکنم این کار تعمدا صورت گرفته تا باز تماشاچی را در تشخیص خالق و مخلوق ناکام و مشکوک سازد . من هم خواستم در نقد بنویسم که شاید این دو از یکدیگر سخن می گویند اما واقعا باز هم شک دارم چون که عدم قطعیت و تردید مداوم به نظرم از عناصر اصلی این نمایش است و به قول شما ماییم که حیات می بخشیم به این نمایش و مافیهایش ! :)