به نظرم ایده ی کار گرچه در کلیت داستان ساده ای رو دنبال می کرد، جذاب بود ولی جا داشت که پرداخت بهتری روش انجام بشه. طراحی صحنه و مانیتور ها ایده ی خوبی بود و روی کار نشسته بود. از بین بازی ها بازی خانوم ریحانه رضی رو پسندیدم و تلاش ایشون برای ایفای این نقش کاملا مشهود بود. موسیقی خوب بود و بلندی صدا لازمه ی اجرا اما برای منی که خودم از مشکل پنیک رنج می برم گاهی واقعا آزار دهنده می شد و احساس خفگی بهم دست می داد. مشکل اساسی ای که با این اجرا داشتم لحن بیان بازیگر ها بود و البته استفاده از هاش اف که کلا حس اجرای زنده رو می گیره و در طول اجرای امشب هم هاش اف آقای رحیمی دچار مشکل بود و بسیاری از دیالوگ ها به درستی شنیده نمی شد. تنها تئاتری که من با استفاده از هاش اف در اون مشکل نداشتم [ همان چهار دقیقه ] بود که به نظرم به دلایلی روی اون اجرا نشسته بود. مورد آزار دهنده ای که امشب توی سالن باهاش مواجه شدم فیلمبرداری آقایی با موبایل از صحنه های اجرا بود که واقعا اگه چند ردیف باهاشون فاصله نداشتم قطعا تذکر می دادم؛ گرچه در این جور مواقع اکثرا تذکر هم کاری رو جز از بین بردن تمرکز دیگر تماشاچیان از پیش نمی بره. یعنی دیگه کار از گوشی چک کردن و نور ساعت های هوشمند هم گذشته حتی. :) در کل اجرایی بود که از دیدنش پشیمون نیستم اما چنان که باید هم لذت نبردم. و در آخر عاجزانه خواهشمندم بروشور رو از اجرا ها حذف نکنین! ما بعدا با این بروشور ها کلی خاطره بازی می کنیم. اگرم بحث محیط زیسته من خودم به شخصه قول می دم مبحث درخت کاری رو بین دوستان تئاتری رواج بدم :)