دیشب این کا ر و دیدم و خیلی خوشحال شدم که با توجه به اینکه بلیت اجرای سمندریان و گرفتم ولی نتونستم برم این اجرا را از دست ندادم.
بازیها انقدر
... دیدن ادامه ››
باورپذیر بود که یه جاهایی دوست داشتی وارد دعواشون بشی.
نمایش یه خانواده Dysfunctional ایرانی که خیلی خیلی آشنا بود. انقدر روابط و حرکات دقیق طراحی شده بود که حتی یه لحظه فکر نمیکردی اینا واقعاً یه خانواده نیستن. شناخت ناقص آدمها از اعضای خانواده خودشون، برداشتهای اشتباه، دور افرادی که میبایست بهم نزدیک باشن، سمی شدن روابط خواهر و بردارها به واسطه نگرش پدر و مادر و... که نشان از دقت بالای نویسنده و کارگردان به روابط اطرافشون و فرهنگ خانواده ایرانی داشت.
بازیها عالی، کارگردانی عالی و متن آشنا. دست مریزاد میگم به تمام عوامل اجرایی ❤
حالا براتون بگم از تماشاگرها:
1- ردیف دوم 5-6 نفر از اعضای خانواده عوامل بودن که بدلیل سن بالا و آشنا نبودن با محیط تئاتر در تمام موارد با هم صحبت و گفتگو میکردن که چون سنشون بالا بود نمیشد خرده گرفت.
2- طبق معمول روند اخیر باز تعدادی تماشاگر الکی و فالش میخندیدن.
3- مورد آخر که مرزهای بیشعوری و جابهجا کرده بودن، دو تا دختر جوان بودن که چیپس میخوردن !!!!!!! با وجود اینکه چندین برگشتم و نگاهشون کردم باز کماکان به خوردن با صدای خودشون ادامه دادن و وقتی بعد از نمایش بهشون گفتم خوردن خوراکی مخصوصاً چیپس تو تئاتر ممنوعه یه جوری نگاهم کردن انگار دارم با زبان مریخی باهاشون حرف میزنم، انگار هیچ ایدهای نداشتن. واقعاً اعصابم خراب میشه وقتی تماشاگرنماها تئاترهای خوب و برام خراب میکنن 🤦♀️😒