بعد از نزدیک دوسال به سالن ایرانشهر رفتم. در مدت انتظارم برای شروع در خاطرات غرق شدم مثل حماسه تیرماه و گپ‌های تا دیروقت با عوامل گروهای مختلف در کافه طبقه بالا؛ با همه وجودم خوشحالم از اینکه سالن‌های تئاتر رونق گرفته و زندگی کم کم به روال سابق برمی‌گرده.

اجرا با مونولوگ پینوکیو آغاز شد و برای من با اضافه شدن چهار عروسک و دیدن بازیشون به اوج خودش رسید.
بازی ، بدن و بیان بازیگران نشان از تمرین کافی آنها داشت و بعد از مدت‌ها از دیدن بازی خوب لذت بردم.گریم ،نور، موسیقی همه در خدمت نمایش بودند.

موضوع نمایش برای جامعه امروزی ما غریب که نه حتی بسیار آشنا بود تنها ایرادی که به کار دارم اینکه کمی غامض بود و جاهایی از ریتم می‌افتاد که باعث فاصله گرفتن تماشاگر می‌شد.

از شرایط اجرا هم بخوام بگم اینکه سر ساعت شروع شد.عکاس آزار دهنده و تماشاگر نمایی هم در سالن نبود.

در کل از دیدنش لذت بردم و به دوستانی که حوصله دیدن کار گنگ را دارند پیشنهاد میکنم.