تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 03:20:44
«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواری‌است برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفت‌وگو درباره زمینه‌های علاقه‌مندی مشترک، خبررسانی برنامه‌های جالب به هم‌دیگر و پیش‌نهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
عاطفه تهرانی در گفت‌وگو با «شرق»؛
«لِ تِه» برشی از زندگی‌ام است
عاطفه تهرانی جزء کارگردانان شناخته‌شده و مطرح در حوزه آثار نمایشی است که در حوزه زبان بدن صاحب‌سبک است و می‌توان گفت جزء مدرسان این حوزه است. او به‌تازگی نمایش تازه‌اش با عنوان «لِ ته» را در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر، روی صحنه برده است که به بهانه اجرای این نمایش با او هم‌کلام شدیم:
ایده اجرائی این نمایش از کجا آمد. در خلاصه داستان آمده که اسم این نمایش از یک رود الهام گرفته شده است؟
ایده این اجرا خیلی به حال‌وهوایی که این روزها دارم برمی‌گردد و جزء کارهایی است که بسیار شخصی طراحی کردم و شاید بتوان گفت در هر گوشه‌ای از آن بخشی از زندگی خودم را می‌توان دید.
«لِ تِه» نام رودی در اساطیر یونان است در بخش دنیای زیرزمین که مردگان از آن رود گذر می‌کنند و از آن آب می‌نوشند تا گذشته خود را فراموش کنند. ... دیدن ادامه ›› این رود برای من خیلی جذابیت دارد. در زندگی‌ام بخش‌هایی وجود دارد که دلم می‌خواهد به طور کل آنها را فراموش کنم.
بستری که قصه در آن روایت می‌شود یک کافه است، چون فکر می‌کنم در دنیای امروز ما، کافه‌ها محلی برای فراموشی هستند. خیلی از آدم‌ها وقتی وارد کافه‌ای می‌شوند، می‌خواهند ساعتی را با دوستان خود معاشرت کنند و زمان بگذرانند و فراموش کنند، عده دیگری هم هستند که تنهایی به کافه می‌روند، به زعم من این قبیل انسان‌ها جزء تنهاترین‌ها هستند. در حقیقت کافه جایی برای من می‌شود که مردم به آن وارد می‌شوند تا لحظاتی خود و گذشته خود را فراموش کنند. این انتخاب من بوده است و اسم کافه خود را در این نمایش گذاشتم: کافه فراموشی.
بازیگران این نمایش از دانش‌آموخته‌های کلاس‌های خودتان بودند؟ یا بازیگرانی هستند که قبلا هم کار کرده‌اند؟
تقریبا همه بچه‌ها به غیر از نوید هدایت‌پور که پیش از این، با هم در گروه نرگس سیاه هم‌بازی بودیم، در مقاطع زمانی مختلف جزء شاگردان من محسوب می‌شدند. عده‌ای از آنها در داخل و خارج از ایران در کارگاه‌های مختلفی شرکت کردند و هرکدامشان جزء حرفه‌ای‌های این حیطه قلمداد می‌شوند. در حقیقت من کلا با بازیگر حرفه‌ای تئاتر نمی‌توانم کار کنم، چون در درجه اول کار من فیزیکال است و بازیگر حرفه‌ای آن‌طور که باید به بدنش نمی‌رسد و توجه ندارد مگر توجه به ظاهر بدنش باشد، و در درجه دوم، خودتان هم می‌دانید و خودشان هم می‌دانند که نمی‌شود با بازیگر حرفه‌ای درگیر شوی و در مقام کارگردان خواسته‌هایت را عنوان کنی. کارهای من ملزم به این است که بازیگر حتما بدن تکنیک‌مند و خلاقی داشته باشد و از نظر حسی بتواند کشف و شهود کند تا بتواند خلق حرکت کند.
چه مدت درگیر تمرین بودید؟ این اثر به‌لحاظ اجرائی نسبت به کارهای دیگر شما خیلی متفاوت‌تر است؟
در طول این ایام، گروه ما به دو دسته تقسیم شد دسته اول کسانی هستند که لِ تِه با آنها شکل گرفت و خلق شد که در جشنواره‌های قبلی که سیاست آنها این بود که تئاتر باید ایرانی باشد، این نمایش رد شد. حالا شما ببینید کاری که طرحش را کارگردانی ایرانی داده است و بازیگران هم اسم ایرانی دارند و موزیسین کار هم ایرانی است، چطور باید خارجی باشد!؟
دسته دوم کسانی هستند که زمانی که برای اجرا حاضر شدیم، به دلیل اینکه با بعضی از بازیگرهای قدیمی به نتیجه نرسیدیم جایگزین شدند. در حقیقت بچه‌های قدیم یک سال تمرین داشتند و خود من هم شخصا با بچه‌های جدید فقط یک سال دیگر تمرین داشتم چون کار حرکت با این‌همه فشردگی حرکت که ملزم به حفظ‌شدن هم هست یکی، دوماهه بسته نمی‌شود. درخصوص متفاوت‌بودن هم می‌توانم بگویم این نمایش برای خودم کمی شخصی‌تر است وگرنه در سبک کاری من تغییری به وجود نیامده است.
عاطفه تهرانی در آثار فرم حرف اول را می‌زند و صاحب‌سبک است، هیچ‌وقت دوست نداشتید تئاتری را روی صحنه ببرید که زبان قصه‌گو داشته باشد؟
ترجیح می‌دهم کارگردانی و طراحی‌ام جوری باشد که تصاویر و اتفاقات به درون تماشاگر بدون اینکه خودش متوجه شود رسوخ پیدا کند و باعث شود که برداشت شخصی خودش را از تصاویر و لحظات داشته باشد. این‌گونه، هر تماشاگری با هر زبانی، با هر ملیتی و با هر پیشینه زندگی‌ای می‌تواند زندگی شخصی و درونیات خودش را در کار من ببیند و به نظر من این شکل کار تماشاگر را بیشتر تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. البته در صورتی که بتواند با این سبک کار ارتباط برقرار کند.
نکته آخر؟
نمایش ل ته تا ٢٤ دی روی صحنه خواهد بود و تا به امروز خوشبختانه استقبال خوبی از کار شده است
«لِ تِه» برشی از زندگی‌ام است
عاطفه تهرانی جزء کارگردانان شناخته‌شده و مطرح در حوزه آثار نمایشی است که در حوزه زبان بدن صاحب‌سبک است و می‌توان گفت جزء مدرسان این حوزه است. او به‌تازگی نمایش تازه‌اش با عنوان «لِ ته» را در تالار سایه مجموعه تئاتر شهر، روی صحنه برده است که به بهانه اجرای این نمایش با او هم‌کلام شدیم:
ایده اجرائی این نمایش از کجا آمد. در خلاصه داستان آمده که اسم این نمایش از یک رود الهام گرفته شده است؟
ایده این اجرا خیلی به حال‌وهوایی که این روزها دارم برمی‌گردد و جزء کارهایی است که بسیار شخصی طراحی کردم و شاید بتوان گفت در هر گوشه‌ای از آن بخشی از زندگی خودم را می‌توان دید.
«لِ تِه» نام رودی در اساطیر یونان است در بخش دنیای زیرزمین که مردگان از آن رود گذر می‌کنند و از آن آب می‌نوشند تا گذشته خود را فراموش کنند. ... دیدن ادامه ›› این رود برای من خیلی جذابیت دارد. در زندگی‌ام بخش‌هایی وجود دارد که دلم می‌خواهد به طور کل آنها را فراموش کنم.
بستری که قصه در آن روایت می‌شود یک کافه است، چون فکر می‌کنم در دنیای امروز ما، کافه‌ها محلی برای فراموشی هستند. خیلی از آدم‌ها وقتی وارد کافه‌ای می‌شوند، می‌خواهند ساعتی را با دوستان خود معاشرت کنند و زمان بگذرانند و فراموش کنند، عده دیگری هم هستند که تنهایی به کافه می‌روند، به زعم من این قبیل انسان‌ها جزء تنهاترین‌ها هستند. در حقیقت کافه جایی برای من می‌شود که مردم به آن وارد می‌شوند تا لحظاتی خود و گذشته خود را فراموش کنند. این انتخاب من بوده است و اسم کافه خود را در این نمایش گذاشتم: کافه فراموشی.
بازیگران این نمایش از دانش‌آموخته‌های کلاس‌های خودتان بودند؟ یا بازیگرانی هستند که قبلا هم کار کرده‌اند؟
تقریبا همه بچه‌ها به غیر از نوید هدایت‌پور که پیش از این، با هم در گروه نرگس سیاه هم‌بازی بودیم، در مقاطع زمانی مختلف جزء شاگردان من محسوب می‌شدند. عده‌ای از آنها در داخل و خارج از ایران در کارگاه‌های مختلفی شرکت کردند و هرکدامشان جزء حرفه‌ای‌های این حیطه قلمداد می‌شوند. در حقیقت من کلا با بازیگر حرفه‌ای تئاتر نمی‌توانم کار کنم، چون در درجه اول کار من فیزیکال است و بازیگر حرفه‌ای آن‌طور که باید به بدنش نمی‌رسد و توجه ندارد مگر توجه به ظاهر بدنش باشد، و در درجه دوم، خودتان هم می‌دانید و خودشان هم می‌دانند که نمی‌شود با بازیگر حرفه‌ای درگیر شوی و در مقام کارگردان خواسته‌هایت را عنوان کنی. کارهای من ملزم به این است که بازیگر حتما بدن تکنیک‌مند و خلاقی داشته باشد و از نظر حسی بتواند کشف و شهود کند تا بتواند خلق حرکت کند.
چه مدت درگیر تمرین بودید؟ این اثر به‌لحاظ اجرائی نسبت به کارهای دیگر شما خیلی متفاوت‌تر است؟
در طول این ایام، گروه ما به دو دسته تقسیم شد دسته اول کسانی هستند که لِ تِه با آنها شکل گرفت و خلق شد که در جشنواره‌های قبلی که سیاست آنها این بود که تئاتر باید ایرانی باشد، این نمایش رد شد. حالا شما ببینید کاری که طرحش را کارگردانی ایرانی داده است و بازیگران هم اسم ایرانی دارند و موزیسین کار هم ایرانی است، چطور باید خارجی باشد!؟
دسته دوم کسانی هستند که زمانی که برای اجرا حاضر شدیم، به دلیل اینکه با بعضی از بازیگرهای قدیمی به نتیجه نرسیدیم جایگزین شدند. در حقیقت بچه‌های قدیم یک سال تمرین داشتند و خود من هم شخصا با بچه‌های جدید فقط یک سال دیگر تمرین داشتم چون کار حرکت با این‌همه فشردگی حرکت که ملزم به حفظ‌شدن هم هست یکی، دوماهه بسته نمی‌شود. درخصوص متفاوت‌بودن هم می‌توانم بگویم این نمایش برای خودم کمی شخصی‌تر است وگرنه در سبک کاری من تغییری به وجود نیامده است.
عاطفه تهرانی در آثار فرم حرف اول را می‌زند و صاحب‌سبک است، هیچ‌وقت دوست نداشتید تئاتری را روی صحنه ببرید که زبان قصه‌گو داشته باشد؟
ترجیح می‌دهم کارگردانی و طراحی‌ام جوری باشد که تصاویر و اتفاقات به درون تماشاگر بدون اینکه خودش متوجه شود رسوخ پیدا کند و باعث شود که برداشت شخصی خودش را از تصاویر و لحظات داشته باشد. این‌گونه، هر تماشاگری با هر زبانی، با هر ملیتی و با هر پیشینه زندگی‌ای می‌تواند زندگی شخصی و درونیات خودش را در کار من ببیند و به نظر من این شکل کار تماشاگر را بیشتر تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. البته در صورتی که بتواند با این سبک کار ارتباط برقرار کند.
نکته آخر؟
نمایش ل ته تا ٢٤ دی روی صحنه خواهد بود و تا به امروز خوشبختانه استقبال خوبی از کار شده است
پرند محمدی، مهرداد کیا، ابرشیر، پرندیس، عالیا، سپهر امیدوار، هاشمی، عمو فرهاد قصه ها و کیوان این را
خواندند
ذوق زده، محمد رحمانی، غزل مهرام، مریم خیابانی و ناهید حدادی این را دوست دارند
ذوق زده، محمد رحمانی، غزل مهرام، مریم خیابانی و ناهید حدادی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
گفتگوی عاطفه تهرانی با روزنامه شرق (شنبه ۴ دی ماه)
http://www.sharghdaily.ir/News/110615/%C2%AB%D9%84%D9%90-%D8%AA%D9%90%D9%87%C2%BB-%D8%A8%D8%B1%D8%B4%DB%8C-%D8%A7%D8%B2%E2%80%8C-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
http://www.sharghdaily.ir/News/110615/%C2%AB%D9%84%D9%90-%D8%AA%D9%90%D9%87%C2%BB-%D8%A8%D8%B1%D8%B4%DB%8C-%D8%A7%D8%B2%E2%80%8C-%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%E2%80%8C%D8%A7%D9%85-%D8%A7%D8%B3%D8%AA
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
عاطفه تهرانی کارگردان تئاتر که این شب‌ها نمایش تازه اش با نام «ل ته» در تالار سایه روی صحنه است درباره اجرای این اثر به خبرنگار مهر گفت: «ل ته» عنوان نمایش تازه ام است که می‌توان گفت جزو شخصی ترین کارهای من محسوب می‌شود و اجرای آن یکی از دغدغه های جدی ام بود.
وی ادامه داد: تمرین های این نمایش نزدیک به یک سال زمان برد و در طول این مدت اگر همدلی بازیگرانم نبود، این اتفاق نمی‌افتاد. فُرم اجرایی در این نمایش با کارهای دیگرم تفاوت عمده ای دارد و شاید در طراحی حرکات سختگیرانه تر نسبت به قبل عمل کردم اما بازیگرانم در طول این مدت همراهی کرده و کنارم بودند تا بتوانیم نمایش «ل ته» را به خوبی روی صحنه ببریم.
تهرانی درباره عنوان نمایش تازه اش توضیح داد: «لته» نام رودی در اساطیر یونان است و من با الهام گرفتن از نام این رود، قصه ام را در کافه ای روایت می‌کنم. در ابتدا هم عنوان نمایش «کافه لته» بود که بعد از آن تصمیم گرفتم که نام آن را تغییر دهم. ممکن است در وهله اول مخاطب در این نمایش با هیچ اِلمان اساطیری مواجه نشود و انتظاراتش بر آورده نشود، چون من فقط از این عنوان الهام گرفته و قصه خودم را روایت کردم و همین نکته باعث سردرگمی شود، اما دلم می خواهد این نکته را مطرح کنم تا بدون هیچ پیش فرضی این نمایش را به تماشا بنشینند.
خبرگزاری مهر
وی ادامه داد: تمرین های این نمایش نزدیک به یک سال زمان برد و در طول این مدت اگر همدلی بازیگرانم نبود، این اتفاق نمی‌افتاد. فُرم اجرایی در این نمایش با کارهای دیگرم تفاوت عمده ای دارد و شاید در طراحی حرکات سختگیرانه تر نسبت به قبل عمل کردم اما بازیگرانم در طول این مدت همراهی کرده و کنارم بودند تا بتوانیم نمایش «ل ته» را به خوبی روی صحنه ببریم.
تهرانی درباره عنوان نمایش تازه اش توضیح داد: «لته» نام رودی در اساطیر یونان است و من با الهام گرفتن از نام این رود، قصه ام را در کافه ای روایت می‌کنم. در ابتدا هم عنوان نمایش «کافه لته» بود که بعد از آن تصمیم گرفتم که نام آن را تغییر دهم. ممکن است در وهله اول مخاطب در این نمایش با هیچ اِلمان اساطیری مواجه نشود و انتظاراتش بر آورده نشود، چون من فقط از این عنوان الهام گرفته و قصه خودم را روایت کردم و همین نکته باعث سردرگمی شود، اما دلم می خواهد این نکته را مطرح کنم تا بدون هیچ پیش فرضی این نمایش را به تماشا بنشینند.
خبرگزاری مهر
پرند محمدی و پرندیس این را
خواندند
عالیا، عرفان، مهدی حسین مردی، ابرشیر، محمد رحمانی، سپهر امیدوار، عباس الهی و ناهید حدادی این را دوست دارند
عالیا، عرفان، مهدی حسین مردی، ابرشیر، محمد رحمانی، سپهر امیدوار، عباس الهی و ناهید حدادی این را دوست دارند
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۳,۰۰۰ نفر
+۲۶,۶۶۰ برنامه
+۷,۷۳۸,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۴,۹۶۶ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
