چی میتونم بگم ... هر روز باید برم و بیشتر پشیمون بشم
نمیگم فیلم خوبی بود یا فیلم بدی بود تنها سوالم اینه چی شده که فیلمسازها و فیلمنامه ها به این روز افتادن فیلم میسازن به خودشون یا پدر مادراشون تقدیم میکنن که خب ایرادی نداره اما چرا منه تماشاگر باید فانتزیه یک ذهن رو که هیچ چیزی از پیشینش نمیدونم رو دوس داشته باشم ؟؟؟؟ یکی تو بچگیش ماشین بازی دوس داشته میاد ی فیلم سخیف میسازه یکی رست رو دوست داشته میاد ی فیلم روشنفکری به اصطلاح صندلیه بغلی میسازه یکی تو فیلمسازی ۴۰ ساله پیشش گیر کرده .... خب منم جای بچه های تیاتر بودم حتما بلیط هارو گرون میکردم چون این سینما فاتحش خوندست حتما مردم بیشتر به تیاتر رو میارن ...متاسفم که باید قبول کنم حرف اون اقای منتقدی که میگه فیلم هارو نمیبینم اما میدونم بدرد نمیخوره چون واقعیتش همینه و این تاسف داره.
اقای مهراب قاسمخانی خانم شقایق دهقان هر دو نهایت ۳ دقیقه در فیلم حضور دارن که نبودشون هم در خط داستانی فرقی نداشت خانم پناهی ها اصلا چه تاثیری داشت؟!!! یا اقای صفری؟؟!! خب این هنرمندان رو حروم کردید در این فیلم ...داستانی که کنده و هر چی جلوتر میره کندتر میشه انقدر که میشه هزار سال این فیلم رو ادامه داد بازی ها هر چقدر خوب باشه باز شخصیت پردازیها صفر دیالوگ ها مسخره و در نهایت پایان بندی با دستپاچگی و این باعث میشه بازیها اصلا محو بشن . وخب معلومه که کارگردان دوست داشته فیلم رو برای خودش بسازه فکر میکنم امسال اکثرا دوست داشتن برا خودشون بسازن چیزی به نام تماشاگر اهمیت نداشته تعجبم نمیکنم یکی از همین فیلم ها بیاد و سیمرغ هم بگیره . دیگه تعجب نمیکنم . نمره ۲ از ۵ با ارفاق