بَعدش
دیگه باید همین مسیری که بهت گفتمو
انقدر تمیز
انقدر قشنگ طی کنی
که دیگه آماده شی
که بِری
بِری بِری برگردی بری همون جایی که ازش اومدی ... دیدن ادامه ›› و
سَبُکِ سَبُک شی ***

بارِ اول، صحنه‌ی آخر چشمام تار شد و اصلاً حواسم به چیزی که می‌دیدم نبود... نفهمیده بودم آخرش چی شد... دلم برای تنهاییِ نوه سوخت...

(تا حالا پیش نیومده بود یه تئاتر رو دو شب پشتِ هم ببینم... که خب حالا پیش اومد. 😅
حتماً یه خیریتی توش بوده. #طارمی)


"نه، نه، نه... ندارم که..."
آقای محمدپور، راضی باشین، من این نه گفتنتون رو برداشتم برا خودم 😂


*** متن ویرایش شد و این‌ بار فکر کنم دیگه درست باشه 😌

"بَعدِش...؟؟؟"

چقدددررر دوست داشتمتون. 😇😇😇
ساده، شیرین، سرراست، مفهوم، ریتمِ خوب، همه چی به اندازه.
بعد از چند هفته امروز و فردا کردن بالاخره فرصت شد تا سبُکی رو ببینم. اگه بخوام راستش رو بگم، یکی دو دقیقه‌ی اولِ اجرا فکر کردم نههه، این کار سلیقه‌ی من نیست... و شاید پنج دقیقه نگذشته بود که نظرم عوض شد و همون وسطای اجرا هم داشتم فکر می‌کردم برای چه روزی دوباره بلیت بخرم. 😁
محمدرضا محمدپور و کیوان احمدی، هم حضورشون بیشتر بود هم بازیشون عالی 😄 توقع داشتم به خاطرِ سرعتِ دیالوگ‌گویی توی بعضی قسمتا کلماتی رو از دست بدم، ولی در کمال تعجب همه چی واضح بود. نَفَستون گرم 👌🏻👌🏻👌🏻

"راستی، اون مشکلت حل شد؟؟
حل میشه... 😌"

با اینکه توی نظرات خونده بودم آخرِ کار موسیقیِ "شعله‌ور، همایون شجریان" ... دیدن ادامه ›› پخش میشه. ولی اصلاً یادم نبود و با اولین ثانیه‌هایی که صدای موسیقی اومد از سالن پرت شدم بیرون و متأسفانه صحنه‌های آخر رو درست ندیدم...
"نه من بیهوده گِردِ کوچه و بازار می‌گردم..."
دفعه‌ی بعدی سعی می‌کنم کامل و با چشمِ باز تماشاتون کنم... 😊

امیدوارم ازتون کارهای بیشتری ببینم. به زودی.