از این‌ به بعد باید سعی کنم تئاترهایی که ساعتِ اجراشون ۹ به بعد هست رو نبینم.
این کار تقریباً همه‌ی چیزهایی که دوست دارم رو به مقدارِ کافی داشت ولی متاسفانه من تمرکزِ لازم برای دنبال کردنِ دیالوگ‌ها رو نداشتم. کلیتِ کار رو دوست داشتم ولی مطمئنم اگه مغزم کمتر خسته بود، خیلی بیشتر می‌تونستم از این اجرا لذت ببرم.

وسطای اجرا یهو‌ فکر کردم جدی جدی این متن ترجمه نیست؟! به نظرم به عنوانِ یه متنِ ایرانی درباره‌ی موضوعی (به ظاهر) غیرِایرانی خیلی خوب بود.
تنها ایرادِ کار این بود که زمان کمی کش‌دارتر از واقعیت بود و بعضی قسمت‌ها خیلی کُند می‌گذشت.

"... الان باید هیجان داشته باشم... ولی من خسته‌ام... همه‌مون خسته‌ایم."