یکی از بهترین مونولوگ هایی که دیدم این اجرا بود،هنوز مغزم سره،هنوز توی اون دنیاییم که احسان گودرزی درش تخم میزاره و همه رو شیدا میکنه،وقتی اومدم بیرون چیز زیادی نمیشنیدم و نمیدیدم،فقط مروووور بود بر دقیقه هایی که انگار یک عمر بود و چه زود تموم شد و حیف که آخرین اجراها رو رسیدم ببینم وگرنه دوباره و سه باره میرفتم و با لذت فراوان تری برمیگشتم و بااااز از سر،فقط آخرشو یه ریزه دوست نداشتم،شاید انتظارشو نداشتم...اما عاااالی بود،خسته نباشید