امشب به تماشای این تئاتر رفتم .... خوب بود ، و به دلم نشست چون قابل لمس بود، هم داستان و هم بازی ها ... در مورد داستان میتونم بگم:
تحمل روزمرگی های رنج اوری که به مرور مجبور میشیم بهش عادت میکنیم...و بجایی میرسیم که حتی ترک این رنج هم زجراورتره... روزهایی که فقط میگذره بدون اینکه بدونی چطور...زندگی هایی که اساس هیچ چیز سرجای خودش قرار نگرفته، حتی زوجهاش ...
نکات قابل توجه این نمایش بازی بسیار خوب اقای اهنین جان و دیالوگهای خوبه داستان بود ... شاید یک شاهکار هنری نباشه این نمایش اما بسیار خوب و روان بود و حس داستان به خوبی به تماشاگر منتقل میشد.
به خانم تیرانداز خسته نباشید میگم و امیدوارم کارهای خوب و قویتری رو هر روز ازشون شاهد باشیم.