نمایش 222 پوستری داره که به سمت گوشه هم رنگ قرمزش کم رنگ تر می شه هم سیاهش که در واقع پیام کلی نمایش رو هم به نوعی نشون می ده تغییر و تحول در روح و روان نقاش!
نمایش 222 در مورد سیر تحول نقاشی و روحی روتکو است نقاشی که قبلاً نقاشی ها ش رو در موزه هنرهای معاصر دیده بودم و از همون موقع یک انرژِی و احساس عمیقی در من ایجاد کرد بیشتر از بقیه تابلوها مقابل نقاشی روتکو مکث کردم نقاشی هاش مثل یک سیاه چاله رنگی آدم به درون خودش می کشه و غرق می کنه، نمایش هم با دکوری زیبا شروع شد، قاب یک تابلو خالی که در گوشه دکور سمت چپ من بود با نورپردازی زیبا انگار یک دریچه بود که می تونستی ازش وارد یک بعد دیگه بشی و چه خلاقانه ایده های نقاشی های روتکو از این قاب بیرون می یومد،کودکی نقاش به عنوان گذشته ( گذشته ای که از رنگ قرمز مثل خون گریزان بود به دلیل سختی شرایط زندگی) و شخصیت نمادین نقاشیها ( با نشان دادن نقاشیهای نقاش به عنوان طرحی در لباس ) بسیار زیبا و پر معنا بود.
بازی همه هنرمندان عالی و فوق العاده بود، طراحی لباس و گریم به شدت خلاقانه و هوشمندانه بود و در مجموع یک کار قوی و چشم نواز رو ارائه کردند!
همیشه بدرخشید!

پ ن : مطالب جناب جعفریان در درک بیشتر موضوع خیلی کمک کرد،ممنون از ایشون!