مردن یعنی بودن اما وجود نداشتن!

ل ته برشی از زندگی اکثر ماست که در این کره ی خاکی زندگی را به روزمرگی میگذرانیم مردگی در عین زندگی ،دلخوشی های الکی و زودگذر ،آرزوهای ناچیز که در نهایت حقارت و ذلت از بالا طلب میکنیم در حالکیه  خود،آرزو هستیم و سازنده ،تن سپرده به سرنوشت که هراز گاهی سر بر آستان آنکه از خودتواناتر میدانیم یا دوست داریم که بدانیم،فرود میاوریم تا در نهایت یک لقمه ناچیز جلویمان بیندازد و چون کودکی چند صباحی سرگرممان کند،آنگاه که دوباره خموگی و کسالت هجوم می آورد اسباب بازیهایی هستند که مسخمان کنند و دمی خوشی یا صدای زندگی را بازگردانند ،گاه گذر هواپیمایی  گاه مراسم مذهبی گاه غوغای استادیوم گاه شور انقلابی و گاه دریچه ای  به سوی ناشناخته های زیبا اما دور که ساخته خود ماست .ما خویش را در حصارهای خود ساخته حبس کرده ایم ،در دایره ی تسلسل و تکرار ... و چنان درگیر آرزوهای حقیر مانده ایم که صدای پای عشق را نمیشنویم و  نمی بینیم آنچه واقعا ارزش دلبستگی و جنگیدن را دارد ،تنها چیزی که زندگی را معنا می دهد
در این انبوه آدمیان غرق در روزمرگی ،هستند معدود کسانیکه تسلیم نشده و جنگیدند اما به بهایی سنگین  ،چنانکه که زیباترین احساس بشری هم نمیتواند جبرانش کند چرا که یا  توانی برای درک و دیدنش نمانده یاخیلی دیر شده!
نمایش با معرفی شخصیت ها شروع میشود به نظر میرسد در شروع  هر بازیگر سعی دارد از خود بگوید یک اجرای بدیع که مجبورت میکند با حرکات به شکل تصاویری ... دیدن ادامه ›› زیبا ارتباط برقرار کنی هر چند بازیگران تمام تلاش خود را برای ارایه آنچه از آنها خواسته شده بکار میبرند و بازی فوق العاده ای ارایه میدهند اما حداقل از نگاه من نمایش در رساندن کامل و در لحظه مقصود کارگردان ناتوان میماند و این به دلیل گنگ بودن برخی طراحی ها و سرعت بالای حرکات بازیگران است که فرصت تفکر را میگیرد این باعث میشود یا ذهنت درگیر فهم صحنه قبل بماند یا آنرا کنار گذاشته  روی ادامه نمایش تمرکز کنی که به همین ترتیب به گره ها در ذهن افزوده میشود
اما به موازات پیشرفت نمایش و گذر از قسمت بیوگرافی و شروع ارتباط بازیگران با فضای داخلی و با یکدیگر و اضافه شدن المانهای صوتی ،موسیقی،نور و کاهش سرعت حرکات ،فهم نمایش راحتتر میگردد
اصوات و موسیقی نقش مهمی در درک حرکات بدن دارد و انتخابها اکثرا مناسب و هوشمندانه اند از صدای استادیوم تا مراسم عبادی و عبور هواپیما تا ترانه هایی از شرق و غرب و ...در این میان صداهایی نامفهوم  هم  وجود داشت که ای کاش لذت تلفیق و بهره بردن از آنها با کیفیت پایین پخش در برخی قسمتها و شدت ناهنجاری در قسمتهای دیگر کاهش پیدا نمیکرد!
 نمایش زیبایی بود و زحمت زیادی هم از جانب کارگردان و هم بازیگران فوق العاده اش کشیده شده بود نمایشی که ارزش تماشا را در این وانفسای خلاقیت  و شیوع اپیدمی نمایشنامه خوانی به اسم تیاتر،دارد حتی اگر ارتباط کامل را با آن برقرار نکنیم
متشکرم


پ.ن ١: قسمتی از نمایش جملاتی از ترانه  زیبای بانو هایده با نام سوغاتی دکلمه میشد یا شاید اینطور به ذهنم متبادر شد به هر حال دلیل این انتخاب و ربطش را به آن لحظه از نمایش متوجه نشدم : " نه از سر هوس میخوام / تو رو واسه نفس میخوام" و این شاید به همان دلیلی باشد که گفتم ،جاماندن از نمایش!

پ.ن٢ امشب بعد از دیدن فرشته مرگ تردیدی برای تغییر گزینه ی انتخابی از دیدم به دوست داشتم باقی نماند! و فکر میکنم اگر یکبار دیگر موفق به تماشایش شوم وجوه دیگری از آنرا خواهم دید