پژمان عبدی عزیز
شما را از نمایش زیبای خرمهره به یاد دارم و هنوز طعم شیرین ناشی از دیدن این نمایش با قلم توانای فرهاد نقد علی و کارگردانی و بازیگری عالی محسن قصابیان در کامم هست
کار زیبایی بود که مفاهیم بنیادین بشری از ماهیت وجود تا ماهیت جنگ و را به موازات به چالش کشیدن دستاوردهای بشری و مذهبی ،منتقل میکرد،چه زیبا و پرمعنی بود کارت های قرمز و آبی که 517 از جیبش بیرون میکشید ، پیراهن های پشت و روی سربازان و..فقط از دید من اگر طراحی نقش فرشته به گونه ای دیگر بود که میشد از کلیشه ای شدن فاصله گرفت، میتوانست جذابتر ومتفاوت تر باشد
فرصت و حوصله ای بود بیشتر خواهم نوشت اما امیدوارم از امروز با صندلی های پر خستگی زحمات این عزیزان را از تنشان بزداییم
دوستان عزیزم بعنوان یک پیشنهاد،ای کاش و ای کاش کمی از قهقهه های بلند و آزاردهنده در حین اجرا بکاهیم کمی به فکر سایرین باشیم، در عین لذت بردن و لبخند زدن بیشتر بیندیشیم به مفاهیم عمیقی که در صحنه به صحنه ی نمایش بیان میشود، با گوشت و پوست خود لمسشان کنیم و همیشه در پس ذهنمان نگه داریم

پژمان عبدی عزیز، محمد علی حسینعلی پور ( عالی بودید شما) ، میثاق زارع و مهتاب شیروانی عزیز ،متشکرم