دلم می‌خواد هر روز درمورد این نمایش بنویسم
انقدر بنویسم تا همه خودشون رو به تماشای این نمایش مهمون کنن
به قول سهراب سپهری، بگذاریم که احساس هوایی بخورد ...

عاااااالی بود
همه‌چیز به‌قاعده و اصولی
طراحی لباس‌ها بسیار فکرشده و تداعی‌کننده‌ی اون زمان انگلستان
طراحی صحنه، همین‌طور
بازی‌ها که بی‌نظیر
از نورا هاشمی بگیر که میخکوبت می‌کرد تا ... تک‌تک دختر و پسرهای باانگیزه که به قول خانوم آدینه‌ی نازنین، قهرمان بودن
نوازنده‌ها،فقط ساز نمی‌زدن، جزئی از بازی بازی‌گرا بودن و باهاشون همراه می‌شدن، با لبخند، با تایید که این ایده ، فوق‌العاده بود
رورانس هم که شاااااه‌کار بود ، خودش یه اجرای کامل بود
تماشای این نمایش رو به‌هیچ‌وجه از دست ندین
دست خانوم آدینه‌ی نازنین رو‌ می‌بوسم که همچین شاهکاری رو تو این شرایط سخت، اجرا بردن، اون هم انقدر شرافت‌مند ...