خون تاتر تموم نمی‌شه.بدجوری هم تموم نمی‌شه!

دیشب ، برای بار سوم همراه با پدر و مادرم، به تماشای این نمایش نشستم.
رضا بهرامی کارگردانی‌ست که استادانه از مینیمالیسم بهره می‌گیرد و آثاری خلق می‌کند که جاودان می‌ماند.
چیزی که این‌بار توجهم را جلب کرد،صدای ترانه‌های آشنا مثل « قسم به اسم آزادی » توسط میلاد رمضانی ورجاوند بود که گویی در همان چند ثانیه ، کل وقایع انقلاب ۵۷‌ را مرور و تداعی کرد و بعد از آن با اجرای ملودی آهنگ « یار مبارک بادا » یک مجلس عروسی را تمام عیار به نمایش درآورد.جوری صدای خمپاره درآورد که گویی همه‌ی جنگ را در این تاتر ،زیستی.
تماشای این نمایش را به هیچ وجه از دست ندهید.