با سلام به دوستان
برخی از کارگردان های حرفه ای تاتر تعصب خاصی روی اصالت و قدمت تاتر دارند. اینکه محمد رحمانیان به صراحت علاقه خود به سینما را در نمایش هایش بیان می کند و از المان های سینمایی بهره می گیرد، به خودی خود جالب توجه است.

در نمایش ترانه های قدیمی از عناصر تصویری در پس زمینه استفاده می کند. در نمایش ترانه های محلی، موسیقی متن فیلمهای ایرانی را با اشاره به خلاصه فیلم و بازیگران آن بررسی می کند. و حالا "سینما های من" کاملا در باره سینماست.‍به علاوه در یک سالن سینما اجرا می شود.

"سینما های من" حتی به شیوه معمول نمایش ها بروشور ندارد و ماننند یک فیلم سینمایی در پایان نمایش تیتراژ دارد.

در چند کار اخیر او شاید نحوه اجرا کمی تکراری باشد. اجرایی اپیزودیک که ابتدا با شوخی و خنده آغاز می شود و در پایان به صورت تراژیک و ... دیدن ادامه ›› با اجرای موسیقی به انتها می رسد. اما اجرا آنچنان پر شور و با احساس است و دیالوگ ها شنیدنی که بعد از اتمام هر نمایش بی صبرانه منتظر کار بعدی گروه می شویم. بازیگر ها هم مثل همیشه بهترین هستند. نمایش های او حس نوستالژیک تماشاگر را حسابی سیراب می کند.

حضور هانا کامکار در دو نمایش اخیر رحمانیان در خور توجه است. هانا کامکار در نمایش ترانه های محلی هم بازیگر بود،هم نوازنده دف و هم خواننده و با لهجه کردی خود اجرای تاثیر گذاری داشت. در "سینماهای من" بازیگری و خوانندگی را بر عهده دارد و هر دو را به بهترین نحو اجرا می کند. ورود او به عرصه بازیگری تاتر نوید حضور بازیگری جدید و قوی را می دهد.

اجرای این نمایش در پردیس سینمایی مدرن و زیبای چهار سو -که برای اولین بار میزبان نمایش شده است- باعث رونق و شناخته شدن این پردیس تازه تاسیس شده . اگرچه این سالن، خاص نمایش ساخته نشده و عمق صحنه کم است. اما در این نمایش کمبودی به چشم نمی خورد و صندلی های خوب و راحت سینما چهار سو، لذت دیدن این نمایش را دوچندان کرده. تنها نکته شاید آگوستیک سالن باشد که ویژه سینما طراحی شده و شاید به همین دلیل بازیگران مجبور به استفاده از میکروفون شده اند.

و در پایان باید توجه داشت که این نمایش برای شیفته گان سینما اجرا می شود. اگر از فیلم های سینمایی و سالن های سینما خاطره دارید حتما این نمایش را ببینید.