دقیقاً منم یاد بچگیم و آهنگ‌های اون زمان افتادم.
یه آلبوم بود به اسم "حقیقت دارد" که هنوزم دارمش. کار مشترک بود بین چند خواننده و شاعر. این شعرو اولین بار توی اون آلبوم با صدای هومن بختیاری شنیدم. برای دوره‌ی خودش کار خوبی بود، برای الان نمی‌دونم ?? البته منم دیروز که این شعرو خوندم اول صدای قاسم افشار اومد توی ذهنم... ممکنه دو تا اجرا ازش باشه. این لینک اجرای هومن بختیاریه
https://muzicir.com/play/40536/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D9%84%D9%88%D8%AF-%D8%A2%D9%87%D9%86%DA%AF-%D8%AC%D8%AF%DB%8C%D8%AF-%D8%AF%D9%84-%D8%B3%D9%BE%D8%B1%D8%AF%D9%87-%D8%A7%D8%B2-%D9%87%D9%88%D9%85%D9%86-%D8%A8%D8%AE%D8%AA%DB%8C%D8%A7%D8%B1%DB%8C

آخ آخ صباااا
مرسی آره اینم بود. اون دکلمه‌های وسطشم حتی یادمه.
ولی صدای قاسم افشاره اینی که توو سر منه!

اینا رو روو کاست داشتیم.
با اون ضبطا که باید کاستو دربیاری برعکس کنی تا اونورشو بخونه.
حس می‌کنم گونه‌ی رو به انقراض دایناسورهام!

تازه نوارم جمع می‌کردن یه وقتا ?
منم از همون گونه‌ام ?? و هر وقت آدمای شبیه خودم با خاطرات مشترک می‌بینم کلی سر ذوق میام. الان داشتم به تاریخچه‌ی کاست خریدنام فکر می‌کردم که نوشتن همه‌اش خیلی خیلی زیاد میشه. ولی از ۹-۱۰ سالگی آهنگای رادیو پیام رو ضبط می‌کردم. از یکی دو سال بعدشم دیگه با پول تو جیبیم هرچی کاست بود توی بازار می‌خریدم (البته با توجه به سِنم من پاپ می‌خریدم، سنتی و افتخاری و بهرام حصیری و مختاباد رو بابام می‌خرید ?) ۹ سال پیش موقع اسباب کشی تقریباً همه‌اش رو دادم رفت ??? و هنوز نمی‌فهمم اون موقع چی فکر کردم. الان حدود ۴۰-۵۰ تا دارم هنوز که یه وقتا هوس می‌کنم و باز می‌ذارم توی همون ضبطا که باید کاست رو در بیاری و برعکس کنی و گوش می‌کنم.

همین کارای ساده رو با چه لذتی انجام می‌دادیم.
دیگه هیچی اونجوری کیف نمی‌ده!
[شبیه مکالمات دو تا پیرزن قجری شد :))) ]

منم حدود ۴۰۰ تا کاست دارم
حقیقت دارد رو هم دارم کار دارینوش بود که کلا کارهای خاصی رو منتشر می کرد یه مغازه کنار سینما فرهنگ داشت یکی تو یوسف آباد که جفتش جمع شد

آخ آخ، بذارینشون یه جای امن...
بله دارینوش خیلی خوب بود. هر دو شعبه‌اش می‌رفتم هر وقت مسیرم می‌خورد.

من چند بار این اشتباهو کردم که یه چیزایی رو به اسم خونه تکونی و اسباب کشی انداختم دور یا دادم به کسی، و بعدش پشیمونیش فقط مونده برام. و از وقتی هم که فیلم آشغال‌های دوست داشتنی رو دیدم، همش میگم کاش اون خانومه برسه به ماشین و برگردونه وسایلشو... ??? خیلی حال بدیه...