دوست داشتم نمایشو واقعا.
در جایی که باید طنزشو به درستی و به اندازه ادا کرد و خندشو گرفت.
جایی که باید مارو دچار "شک" کرد به خوبی و حس تعلیق رو در ما ایجاد کرد! متنشو دوست داشتم، جدیدا خودم رو کمی درگیر نوشتن کرد، واقعا اینکه اینقدر خوب این حس هارو ایجاد کردن کار سختیه، اما خوب دراومده بود.
و اونقدر که دوستان میگفتند پایان بندی گنگ نبود، چالش برانگیز بود و مخاطب رو وادار به فکر کردن و گذاشتن تیکه های پازل کنار هم میکرد، و این هم نکته خوبی بود به نظرم.
بازی هارو خیلی دوست داشتم، همگی به نظرم درجه یک بودند، اما علی حسین زاده رو کمی بیشتر دوست داشتم و البته خانم بهارمست.
دمتون گرم.
در آخر یه تشکر بسیار ویژه دارم از کارگردان گرامی کار، با اینکه حدود 5 دقیقه دیر رسیدم اجازه نداد وارد سالن بشم(که قابل تقدیره) و به جاش منو به اتاق فرمان دعوت کرد. خیلی تجربه جالبی بود.