تنها تیاتر شهر بود که روی به موقع شروع کردن و بستن در بعد شروع اجرا حساس بود و درست انجامش میداد...
تا 15 دقیقه بعد شروع اجرا تماشگرانی که دیر رسیده بودند از روی افراد دیگر رد میشدند.

از این ها گذشته، نمایش بدی بود؛ یا بهتر است بگویم من دوستش نداشتم.
چند بازی خوب و قابل قبول و چند بازی بد و غیر قابل باور و تحمل، که متاسفانه با بد شروع شد(خواندن شماره قانون)
صحنه، لباس و نور خوب بود.
حرف اصلی نمایش یا درون مایه خوب بود.
اما امان از متن و صد امان از اجرا!
متنی با شوخی های لوده و دم دستی. گویی هدف صاحب اثر وسیله را توجیه میکرد.
امروز همه میداند برای عمل ... دیدن ادامه ›› آپاندیس هم 100 مدل تعهد نامه از مریض میگرند و بدون پذیرش تمامی ریسک ها توسط ریض جراح دست به تیغ نمیشود. وقتی نویسنده به این چنین واقعیت(وجزییات بسیار دیگری) چشم میبندد، نمایش دیگر قابل باور نخواهد شد و مخاطب ارتباطی نمیگیرد.
جدای از غیر قابل باور بودن سناریو که نتیجه ای عدم ارتباط مخاطب است، شخصیت ها هم چندان قابل باور نبودند.
چرا شخصیت بازیگر باید انقدر لوده باشد؟ چه کمکی به داستان میکند؟ هدف تمسخر LGBTQ است؟ شوخی های تکراری این شخصیت هم خسته کننده بود.
وکیلی که وکیل نیست! و ...
و در آخر اجرای این متن غیر قابل باور هم غیر قابل باور بد بود.
دوست نداشتم و توصیه به ندیدن میکنم.
خسته نباشید.