بازی درجه یک اسماعیل گرجی، که جز این انتظاری نمیرفت! اما دوست داشتم به جایش صابر ابر بود!
متنی تمیز، دقیق و از لحاظ ساختار بدون عیب. در این دو سه سالی که بیشتر تیاتر میبینم نمایشنامه ای در این حد اصولی را کم دیده ام. شخصیت سازی درجه یک، همه چیز سر جایش بود، دقیقن همان جایی که باید باشد، منطق روایی درجه یک و کار شده.
همه چیز در متن درجه یک بود تا قبل از اضافه شدن آن وصله ناجور.
وصله ای بی ربط به متن، متنی که سیاسی نیست اما وصله ای سیاسی دارد که تنها نقطه اشتراکش این است که هر دو درگیر بازی هستند!
البته بعد از کنکاش های عمیق و شاید حتا سطحی بتوان برداشت های سیاسی هم از متن کرد، اما نمیتوان متن را متنی سیاسی دانست!
عدم حضور کودک نه تنها لطمه ای به کار نمیزد، بلکه به کار کمک هم میکرد.
سالن انتخاب شده برای نمایش مناسب نبود، نمایش چندوجهی نیست اما چینش صندلی های چند وجهی است، چندین بار نگاه کردن به دو طرف نمایش را چند ... دیدن ادامه ›› وجهی نمیکند!
وقتی که از سالن خارج شدم حس خوبی نداشتم، اما دلیلش را نمیدانستم، شاید بزرگ ترین مشکل را بتوان فضا سازی ضعیف دانست.
موسیقی و نوری که میتوانست کاری قابل قبول را تبدیل به یک خیلی خوب کند.(البته بعد از حذف آن وصله ناجور)
یک موسیقی اورجینال و مخصوص این نمایش، یک نور با جزییات تر.
تهویه سالن بد بود و مزاحم های تیاتر شهر جلوی در این سالن هم بودند!
دیدنش خالی از لطف نیست.