نمایشی اپیزودیک که یگانگی فرم را در هر اپیزود خفظ کرده بود.
خوانندگی سالار عقیلی به تنهایی برای من کافی بود.
یک اپیزود بسیار شعار زده و یکی به شدت مستهجن بود، هرموقع دل افکار روی صحنه میاید صحنه های مبتذل هم شروع میشوند!
بازی های خوب کم نبود، ایوب خان که هر موقع روی صحنه دیدمش خوب بوده، نورا هاشمی خوب بود، محمد ‌معتضدی درخشان بود در ما بقی باز ها هم ضعفی ندیدم!
و خلاصه برای دیدن پولاد کیمیایی روی صحنه آمده بودم و دیدم و لذت بردم، خاطراتم را با فیلم هایش زنده کرد.
زمان نمایش زیاد بود و کشش لازم را برای این تایم نداشت.
در آخر دیدنش خالی از لطف نیست ولی هرجا خسته شدید سالن را ترک کنید چیز خاصی از دست نمیدهید!