بعد دانشگاه از اونجایی که کلی وقت داشتم تا اجرا و از ونک تا تماشاخانه با اتوبوس راهی نیست تصمیم گرفتم پیاده بیام و البته کلی هم حال کردم هوا عالی خیلیم خوب.. بالاخره رسیدم (تعجب نکنید کلا تا پارک ساعی پیاده امدم.. :دی)تماشاخانه و دیدن چند دوست عزیز و شروع نمایش.. اصولا روزهای اول اجرا نمایش ها متوسط هستن و توپوق زیاد و ممکن اصلا نمایش ارزش دیدن نداشته باشه به همین دلیله که کمتر پیش میاد روزهای ابتدایی برم اجرا ببینم.. اما بعضی وقتام استثنا پیش میاد..!!! نمایش شروع شد با شخصیت یک پسری که تازه از خارج برگشته و اتفاقا در منطقه پایین شهر هم مستاجر و... تا که با هم ادم نمایش تموم شد و البته با چند شخصیت جالب دیگه هم سروکار داشتیم که بماند.. ایجاد شخصیت ها رو بشخصه دوست داشتم هر کدومشون با ویژگی هاشون با نحوه حرف زدنشون و حرکاتشون و قصه زندگیشون .. پیوستگی خووب و بدون قطعی نا بجا در تغییر شخصیت . اما نکته که می تونه به نظرم بهتر کنه نمایش رو ایجاد وقفه در بعضی ا لحظاتی که تغییر شخصیت اتفاق میفته.. حداقل برای درک بهتر حس اون شخصیت تو اون لحظه.. و از طرفی به نظرم اون طور که اسم نمایش نارنجیغ بود به اون ماشین پرداخته نشده بود و اون قدر مهم بود که اسم نمایش رو به نام خودش بزنه اما اون قدر مهم و پروپیمون بهش در متن توجه نشده بود البته این احتمالا برمیگرده به نظر نویسنده ..
در کل نمایش رو دوست داااشتم .. خسته نباشین کلهم اجمعین.. :)