این تئاتر رو خیلی دوست داشتم ، بازیها واقعا تاثیرگذار بودند
متن نمایشنامه هم دوست داشتنی بود؛ به خصوص دیالوگ های روح انگیز...
صدای موسیقی شاد عروسی در کنار مشکلاتی که در این خانواده وجود داشت؛ شاید نشانه ای بود از اسم نمایشنامه و طراحی صحنه و سفیدی لباس عروس که در آن سیاهی؛ شاید چشم آدم را میزد و همین طور لباسهای تیره ی همه ی شخصیتها و لباس میانه ی شخصیت حمیرا حساب شده بود....
در کل از اجراهایی بود که وقتی از سالن خارج میشدی ؛ هنوز ذهنت مشغولش بود....