نفس رو دوست داشتم.اما به همه کسانی هم که دوست نداشتند حق میدم.چون همه افراد در دوران کودکی چنین فضایی رو تجربه نکردند‌.من به شخصه این نوع فضا رو در فیلم دوست دارم.یاد دوران کودکی خودم می افتادم.اگر در دوران کودکی خودتون بچه ای بودید که از کوچکترین اجزای اطراف خودتون تصورات شخصی خاص خودتون رو داشتین حتما از دیدن این فیلم لذت می برید.این فیلم منو به زمانی از کودکی خودم می برد که حتی برای میوه ها و یا لوازم تحریرم داستان می ساختم و لذت می بردم.نشون دادن بی گناهی و پاکی دوران بچگی که هیچ نقشی در کارهای بزرگتر ها ندارند ولی در نهایت قربانی دنیای همین آدم ها می شوند در پایان فیلم خیلی غمگینم کرد.این دختربچه چه نقشی در اتفاقات دنیای بزرگترهایش داشت که در نهایت اینگونه قربانی شد؟ هیچ.در کل مشکل فیلم به نظرم یک مقدار طولانی شدن داستان بود که باعث شد خیلی ها ازش متنفر بشن.به نظرم باید مدت زمان فیلم رو کمی کوتاه تر می کردند تا همه لذت ببرند.