بازی ها، دکور، موسیقی انتخابی و نحوه استفاده از آن، خوب و نمایشنامه عالی بود. به شخصه بازی آقای بهرام تشکر را بیشتر پسندیدم. احساس کردم در برخی ادای دیالوگ ها و یا حرکات فیزیکی اغراق شده بود. مثلا با تحکم و گام کوبیدن خارج شدن خانم ناصر از در و یا بیان برخی دیالوگهای خانم ناصر.
میمیکهای آقای بهنام تشکر در زمانی که روی مبل نشسته بودند و خانم ناصر داشتند دیالوگ نسبتا طولانی را بیان میکردند زیاد از حد بی حس و قبل ملموس بود. گویا در حال تمرین بودند. البته باید تپق های زیادی را همکه خانم ناصر و آقای بهنام تشکر داشتند نیز ذکر کرد. اشکال دیگر هم غیر هماهنگ بودن نورپردازی با ورود عوامل صحنه برای تغییر دکور بود. چون یک بار قبل از تاریک شدن کامل روی صحنه آمدند و خیلی توی ذوق میزد. اما واقعا داستان نمایش و نمایشنامه و بازی آقای بهرام تشکر به قدری خوب بود که من از نمایش لذت بردم. به نظر من نمایش به اندازه ای که صدای خنده میومد طنز نبود. در حد لبخند اکتفا میکرد. اما نمایش زیبا و خوبی بود. توصیه میکنم صرفا به خاطر نمایشنامه هم که شده از دستش ندهید