با اینکه هر چی فکر میکنم ایراد آنچنانی ای به این نمایش وارد نمیدونم، اما از نظر مضمون و فرم، نمایشی نبود که ازش لذت ببرم. یعنی این سبک نمایش برای من جذابیت نداشت. اما تقابل طنز و تراژدی رو به شیوه خوبی در کنار هم قرار داده بودند. بدون اینکه قسمت طنزش به هجو نزدیک بشه. برخی قسمت ها ریتم صحبت ها خیلی تند میشد و فهم کلام کمی مشکل بود. یک قسمت رو متوجه نشدم، از لحاظ کاراکتر سرگرد شایان، آیا نویسنده و یا کارگردان این دو وجهی بودن کاراکتر رو خودشون برگزیده بودند یا شخصت خوب در نیامده بود؟ یا بازیگر خوب نشونش نداده بود؟ اینکه نرمشی که در خیلی از قسمت ها در کردار داشت، با چشم پوشی نهاییش از واقعیت، کمی تضاد داشت. این تضاد از اجزای واقعی کارکتر بود یا نبود؟