از نظر من یک آزمون و خطای ناموفق بود.
تلاشی ناموفق برای خلافیت‌بخشی به متن اما نسنجیده. اگر برای شخصیت‌های ساختگی، یک شخصیت رو خلق میکردید اما به اون شخصیت قدرت ظهور و تجسم بالاتری میدادید که در تعارض با نقش اصلی در مجادله بود، شاید آشفتگی ذهنی نویسنده و هذیان‌گویی حساب‌شده تری درمیومد. اما الان مثل این بود که شما از کمیت کمک گرفتید تا ایده‌ای رو خلق کنید اما همه‌ی اون کاراکترها خام و ناموفق بودند. حتی اثربخشی همدیگه رو کم میکردن. اگر قصد داشتید که شبیه اون قسمت از نمایش سیزیف بشه که گفت «بشینید حروم‌زاده‌ها»، اصلا موفق و حتی نزدیک به اون هم نبود. این نظر من هست. نمایشی نبود که ازش لذت ببرم.