واقعا سیاه و سفید بودن فضا نشان دهنده چه بود؟ غیر از این است که نگاه ابزاری نوع تصویربرداری را برای القای حس خاصی به بیننده را میرساند؟ من این فیلم را دوست داشتم اما نقاط ضعف زیادی هم داشت. اما برای اولین کار بلند آقای معادی خوب بود. واقعا آقای خسروی چرا حضور داشت؟ خیلی خشک بازی کرده بود. خانم افشار که طبق معمول کلا بیننده را از ایده های کارگردان دور میکند. اینجا نیز همین کار را کرد. فیلم خیلی به هم ریخته بود. لوکیشن ها بد انتخاب شده بودند. تغییر لوکیشن ها خیلی تمرکز بیینده را به هم میزند چون هیچ سنخیتی با هم نداشتند. فضای کوچه، خانه، اتاق روانکاوی و مشاوره. تنها نقطه قوت این فیلم بازی آقای ابر بود و مضمون کلی داستان. و ضعف بزرگ دیگر این فیلم این بود برای اینکه یک بیننده بتواند با استدلال فردی را در فیلم گناهکار بشناسد (همسر خانم افشار در فیلم)، نیاز بود از ابتدای فیلم یکبار ایشان در فیلم ظاهر میشدند. نه اینکه یکباره در انتهای فیلم ظاهر گردند. اما در کل فیلم را دوست داشتم. زیرا داستان آن زیبا بود. اینکه فراموشی یک خیانت با جایگزینی عشق جدید، موضوعی است که واقعا اگر خوب پرداخته شود میتواند تا مدت ها موضوعی گیشه پسند و بیننده پسند برای فیلنامه نویسان باشد.