من دیشب این نمایش رو دیدم . ولی چون شایعات نیل سایمون رو نخوندم ،بنابراین نمی دونم چقدر متن اصلی دستکاری شده . نمی تونم بگم خوشم آمد یا نه . شاید 50 -50 بود .
طراحی صحنه ، طراحی لباس و نور خوب بود .
در مجموع بازی هاهمه خوب بودند . بازی رویا میر علمی رو خیلی دوست داشتم .
بیشتراحساس کردم فقط یک ئتاتر کمدی ست و قرار ست بخندیم ، وجوه شایعه ها درش کمرنگ ست . و شاید لازمه ی دقت بیشتر در میان دیالوگهای ردو بدل شده میان باریگرانش است .
و اما موضوعی که اخیرا" توجهم راجلب کرده حضور طیف های مختلف مردم در سالن های تئاتر است همراه با فرزندانشان . آنهم یا به واسطه ی نام نمایش یا به دلیل وجود بازیگرانی که مردم یک شناخت نسبی از سبک کارشان دارند .
دیشب ردیف جلوی من حدود 7 یا 8 صندلی را خانواده ای با بستگانشان که یک پسر بچه ی 9یا 10 ساله هم همراهشان بود پر کرده بودند . خانواده ای مذهبی . وقتی به تماشاگران آن سمت سالن نگاه کردم بازهم بچه های دیگری دیدم . برایم جالب بود . به نظرم آمد به خاطر نام چواد عزتی و مجید صالحی در این اجرا ... دیدن ادامه ›› ، مردم دوست داشتند بیایند و یک نمایش کمدی ببینند . نه نیل سایمون را می شناختند و نه به دنبال چیز دیگری بودند . به دنبال شادی بودند و لحظاتی برای سرگرم شدن خود و خانواده هایشان . شبی هم که برای دیدن سیندرلا رفتم ، باز این صحنه را دیدم . البته مردم با شنیدن نمایشی به نام سیندرلا فکر کرده بودند همان سیندرلای افسانه ایست ، و با فرزندانشان آمده بودند که متاسفانه مجبور شدند وسط اجرا سالن را ترک کنند.
امشب هم که به دیدن نمایش افسانه ی آه رفتم ، کنارمن یک پسر بچه ی 6 یا 7 ساله بود . من از این اجرا خیلی لذت بردم .فوق العاده بود . از همه نظر .ولی نمی دانم آن پسر بچه هم که شاید پدرش او را آورده بود یک نمایش عروسکی ببیند به اندازه ی من لذت برد و چیزی فهمید . نمی دانم .
ولی به این مطلب واقف شدم که مردم گریزان شده از سینما به تئاتر روی آورده اند . چون زنده و پویاست . حاضرند برای خود و خانواده هایشان هزینه ی بیشتری بپردازند و لی سرگرمی بهتری داشته باشند .
ولی متاسفانه بندرت در سینما و تئاتر کاری که برای کودکان و نوجوانان باشد وجود دارد . فکر می کنم چقدر مهم است که دست اندرکاران علی الخصوص در کار تئاتر برای اینهمه اشتیاق مردم فکری بکنند. مردمی که علاقمند شدند با بچه هایشان به تئاتر بیایند . خیلی زیباست . امیدوارم یک روزی برسد که سالنهای متعدد تئاتر درنقاط مختلف شهرهای کشورمان داشته باشیم مخصوص کودکان ، نوجوانان . که در آنها نمایشنامه هایی به روی صحنه برود که باز هم مخصوص خودشان باشد . شاد شوند ، بیاموزند و لذت ببرند. به امید آنروز